Janusz Pawlak - architekt, nauczyciel akademicki, konserwator zabytków.
Członek SARP O. Poznań. Członek WIelkopolskiej Okręgowej Izby Architektów RP.
Absolwent Szkoły Inżynierskiej w Poznaniu i Wydziału Architektury Politechniki Wrocławskiej (1964). Absolwent Studium Podyplomowego Konserwacji Zabytków Politechniki Warszawskiej (1976). Status architekta twórcy (1987).

Projektant Miastoprojektu Poznań i Pracowni Konserwacji Zabytków w Poznaniu. Asystent na Politechnice Poznańskiej i wykładowca w Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu.

Autor kilkunastu projektów szkół w Wielkopolsce, oraz wielu adaptacji, przebudów i remontów obiektów zabytkowych, m.in. Teatru Nowego w Poznaniu.

Członek ZO SARP (1965-67), sekretarz ZO (1977-80), przewodniczacy OKR, Przewodniczący Głównego Sądu Koleżeńskiego SARP. Pełnomocnik Prezesa SARP ds. remontu i modernizacji Zamku w Tucznie.

Odznaczenia m.in.: Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Brązowa Odznaka SARP (1953), Srebrna Odznaka SARP (1966), Złota Odznaka SARP (1985), Honorowa Odznaka Miasta Poznania, Odznaka za Zasługi dla Województwa Poznańskiego.

Pochowany na Cmentarzu Górczyn w Poznaniu.

********************************************************
WSPOMNIENIA

Wspomnienie o Januszu Pawlaku

Odszedł od nas, do Pana Janusz, jeden z niewielu żyjących do niedawna byłych studentów I semestru Oddziału Architektury Szkoły Inżynierskiej w Poznaniu. Szczupła i niewysoka postać prowokowała do nazywania Go „Januszkiem”. W pamięci zaś pozostaje osoba spokojna, zrównoważona, systematyczna, zaangażowana, z dużym poczuciem humoru.
Poznaliśmy się we wrześniu roku 1945, gdy po przeżyciach wojennych spotkaliśmy się na ławach powstającego Oddziału Architektury, w przekształconej z przedwojennej Wyższej Szkoły Budowy Maszyn Elektrycznych, nowo powołanej Szkoły Inżynierskiej w Poznaniu.
W grupie ok. 40 studentów, kandydatów na architektów, w bardzo różnym wieku i o różnorodnej przeszłości wojennej, panowała atmosfera zapału i chęć nie tylko zdobywania wiedzy, ale i  działalności. W pierwszych miesiącach studiów zorganizowane zostało "Koło Architektów SI" w którym, jednym z filarów zarządu był Janusz, pełniący funkcję skarbnika. Koło rozwijało się dynamicznie i wyróżniało działalnością nie tylko na terenie uczelni w ramach samopomocy koleżeńskiej, ale także poza nią.
Po ukończeniu studiów nasze drogi w pracy zawodowej rozeszły się, ale pozostała więź i częste spotkania, zarówno na niwie towarzyskiej, w SARP-ie jak i w innych okolicznościach, choćby w Zamku w Tucznie na zbieraniu grzybów.
Pierwsze kontakty i wspólne studia przerodziły się w głęboką przyjaźń, która przetrwała aż do końca. Do końca, który poprzedziło mężne przeżywanie przez Janusza choroby, która w końcu Go zmogła.

Bogdan Celichowski

*******************

Mowa pożegnalna na pogrzebie Janusza Pawlaka

Żegnamy dziś, pogrążeni w głębokim smutku architekta Janusza Pawlaka. Naszego Kolegę, wybitnego członka Stowarzyszenia Architektów Polskich, w którym działał ponad pół wieku.
Swoje pracowite życie spędził w Poznaniu i dla Poznania i Wielkopolski wykonał większość swoich prac jako architekt.
Urodził się w Poznaniu w roku 1920, maturę zdał w roku 1939. Dopiero po wojnie, w roku 1945 dane było Mu rozpocząć studia w Szkole Inżynierskiej w Poznaniu, gdzie otrzymał tytuł inżyniera architekta. Dalej kontynuuje studia na Politechnice Wrocławskiej, uzyskując tytuł magistra. W latach późniejszych kontynuował swoją edukację na Studium Podyplomowym Konserwacji Zabytków Politechniki Warszawskiej.
Pracował w Biurze Projektów „Miastoprojekt” i Pracowni Konserwacji Zabytków w Poznaniu. Równolegle był pedagogiem pełniąc funkcję asystenta w Szkole Inżynierskiej, a potem na Politechnice Poznańskiej oraz wykładowcy na Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych, dzisiejsza Akademia Sztuk Pięknych w Poznaniu.
W Stowarzyszeniu Architektów Polskich pełnił szereg funkcji takich jak; sekretarz Oddziału, członek Zarządu Oddziału, Przewodniczący Komisji Rewizyjnej Oddziału oraz Przewodniczącego Głównego Sądu Koleżeńskiego. Niewdzięczne i trudne to stanowisko, ale wymagające najwyższych kwalifikacji moralnych i zawodowych. A te Janusz bez wątpienia posiadał. Ilość czasu i pracy, swojego ogromnego zaangażowania, które poświęcił Stowarzyszeniu jest ogromna. Zmierzyć się tego nie da, ale w naszej pamięci Poznański SARP będzie się zawsze kojarzył z Januszem. Widywaliśmy Go w SARP-ie bardzo często, dopóki choroba nie przeszkodziła.
Szczególne zasługi dla Stowarzyszenia oddał Janusz jako pełnomocnik Prezesa SARP do spraw remontu i modernizacji Zamku w Tucznie – naszego Domu Pracy Twórczej. Był prawdziwym gospodarzem a Zamek pozostał dla Niego, do dni ostatnich, wielką pasją i miłością. Zawsze interesował się, co tam teraz się dzieje, jak sprawy na Zamku się mają.
W pierwszym okresie pracy zawodowej, w „Miastoprojekcie,” wykonał kilkanaście projektów szkół dla Poznania i całej Wielkopolski. Później po roku 1974, gdy pracował w Pracowniach Konserwacji Zabytków, pojawiają się w Jego dorobku projekty adaptacji, modernizacji lub odbudowy obiektów zabytkowych takich jak dwory, pałace, zamki, czy Teatr Nowy w Poznaniu. Osobny, szczególnie umiłowany rozdział Jego twórczości zawodowej, stanowią remontu i odbudowy kościołów czy też kaplic.
Znał się na tym jak mało, kto i nie jeden z kościołów w Wielkopolsce zawdzięcza Mu swój dobry stan. Pamiętam Jego opowieści o ratowaniu kościołów drewnianych, które nastręczały wiele problemów projektowych, ale również i wykonawczych, chodziło o znalezienie odpowiednich wykonawców na roboty ciesielskie, stolarskie, zabezpieczające. Miał taką zaprzyjaźnioną ekipę górali z pod Nowego Targu. Twierdził, że nimi można wykonać każdą robotę.
Janusz Pawlak odznaczony był między innymi: Honorową Odznaką Miasta Poznania, Odznaką za Zasługi dla Województwa Poznańskiego, Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim. Ostatnie lata bardzo nas do siebie zbliżyły. Jeśli siły Mu jeszcze na to pozwalały był architektem sprawdzającym nasze projekty w Pracowni. Odwiedzałem Go regularnie, bo dzieliło nas tylko jedno piętro. Zawsze byłem odpytywany o wszystko – o wiadomości o kolegach, co projektują, jakie konkursy wygrywają, co robimy w SARP-ie. Czasem, gdy lepiej się czuł a mnie czas pozwolił, wyruszaliśmy samochodem na objazd miasta, śladem nowych realizacji w Poznaniu. Do końca był architektem „z krwi i kości”, zainteresowany zawodem, tym, co robią koledzy, rozwojem Poznania.
Drogi Januszku, czas się żegnać, ale z nadzieją, że zobaczymy się Tam ! Żegna Cię architektoniczny Poznań, żegnam Cię również w imieniu Prezesa Zarządu Głównego – Ryszarda Jurkowskiego, który prosił mnie osobiście, abym podziękował w Jego imieniu za wszystko, co zrobiłeś dla Stowarzyszenia Architektów Polskich a Rodzinie złożył wyrazy smutku i bólu. Dziękujemy Ci wszyscy. Wierzę, że tam u Pana, będziesz miał wszystko.

Cześć Twojej Pamięci.
Andrzej Kurzawski