Walerian Bielecki - architekt.
Członek SARP O. Białystok.
Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej (1939).

Kierownik pracowni Zespołu Osiedli Robotniczych w „Miastoprojekcie" w Warszawie (1949-54). Główny Architekt Województwa Białostockiego (1964-68).

Autor m.in.:
- budynki mieszkalne w ciągu ul. Lipowej i osiedle ZOR w Białymstoku (1956) - współautorzy: Edward Rybiński, Zdzisław Bubieniec, Stanisław Bukowski, Leon Jaruszewicz, Henryk Majcher, Jan Krutul, Mieczysław Krzywiec, Jan Szurowski, Jerzy Zgliczyński, Stefan Zieliński - Nagroda I stopnia KUA (zespołowa) 1956;
- wieżowiec, ul. Sienkiewicza i Al. 1-go Maja (ob. Al. Piłsudskiego), Białystok;
- gmach Domu Rzemiosł, ul. Warszawska, Białystok;
- szkoła 1000-lecia w Osowcu.

Członek O. Warszawskiego SARP (1950-55).
Członek SARP O. Białystok. (1955-69). Założyciel Oddziału SARP w Białymstoku. Prezes ZO SARP (1955-57, 1961-64, 1966-69). Wiceprezes ZO SARP (1959-61). Członek ZO SARP (1969). Członek Rady SARP (1965-?).

Żołnierz AK, strzelec z cenzusem, pseudonim "Jan", Inżynier Jan". Konstruktor wozu pancernego "Kubuś". Uczestnik Powstania Warszawskiego. Jeniec Stalagu XI B Fallingbostel.

Odznaczenia m.in.: Krzyż Walecznych (1944), Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami (1944), Odznaka 1000-lecia (1962), Złota Odznaka SARP (1963), Złoty Krzyż Zasługi (1964), Medal 1000-lecia (1966), Medal na Zasługi dla Obronności Kraju (1966), Odznaka Grunwaldzka (1967), Medal Zwycięstwa i Wolności (1968), Medal za Warszawę (1968).
Laureat nagród i wyróżnień: Gwiazda Przodownika Pracy (1953), Nagrodę Państwową I stopnia KBUA (zespołowa) za plan i realizację śródmieścia Białegostoku (1956), odznaka honorowa Izby Rzemieślniczej w Białymstoku (1965), dyplom uznania za pracę społeczną na rzecz Ligi Obrony Kraju (1966).

Pochowany na Cmentarzu Miejskim w Białymstoku.

************************************************************
Pamięci Kol. Waleriana Bieleckiego

Dla wszystkich, którzy znali Waleriana Bieleckiego i z Nim współpracowali, śmierć Jego w pełni sił twórczych i aktywności społecznej była wstrząsającym zaskoczeniem. Kolega Walerian Bielecki, twórczy architekt, żołnierz i oddany działacz społeczny, zmarł nagle na atak serca podczas pracy dnia 20 maja br. w wieku 57 lat. Odszedł człowiek będący uosobieniem energii i zapału, który nigdy nie poddawał się przeciwnościom losu, dla którego treścią życia była walka z przejawami fałszu i wstecznictwa, walka o słuszność sprawy i zwycięstwo prawdy. Odszedł jeden z naszych najaktywniejszych kolegów, architekt walczący z pasją o właściwe miejsce dla polskiej architektury, o właściwą postawę i pozycję architekta, o humanistyczne wartości współczesnej myśli architektonicznej. Kol. Walerian Bielecki urodził się w Petersburgu w 1912 roku. Studia architektoniczne ukończył (jednocześnie pracując) na Politechnice Warszawskiej w 1939 roku. Jednak niezwłocznie po opuszczeniu murów uczelni, poświęcając swe najlepsze lata służbie ojczyźnie, jako ochotnik bierze udział w kampanii wrześniowej. Wzięty pod Lublinem do niewoli, ucieka i wraca do Warszawy, gdzie przystępuje do podziemnej walki z okupantem. Od pierwszych do ostatnich dni walczy w Powstaniu Warszawskim. m.in. jako dowódca oddziału umocnień w grupie „Krybor” na Powiślu i w grupie saperów mjr Roga w Śródmieściu. „Inżynier Jan” (pseudonim konspiracyjny kol. Bieleckiego) jest konstruktorem i współwykonawcą słynnego powstańczego wozu pancernego „Kubuś”, znajdującego się obecnie w Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. Po upadku Powstania, w obozie jenieckim w Fallingbostel zostaje wybrany przez jeńców mężem zaufania powstańców warszawskich i bierze udział w tajnej organizacji jenieckiej. Po wyzwoleniu w 1945 roku Walerian Bielecki wraca do kraju i podejmuje trud jego odbudowy. Działalność projektową rozpoczyna w 1948 roku w „.Miastoprojekcie ZOR” w Warszawie. Pełniąc funkcje projektanta i kierownika pracowni, angażuje się jednocześnie aktywnie w działalność społeczną w SARP, W radzie zakładowej i w ruchu współzawodnictwa pracy. W latach pięćdziesiątych Kol. Bielecki projektuje szereg obiektów dla Białegostoku. Pracami tymi wiąże się coraz silniej z tym miastem, aż wreszcie w 1955 roku przenosi się tam na stałe. Kolega Bielecki zawsze posiadał umiejętność krytycznego spojrzenia i bezkompromisowego osądu spraw. To wyróżniało Go spośród wielu kolegów i działaczy i dokumentowało Jego indywidualność. Jego śmierć stała się dla wszystkich zaskoczeniem i wywołała u wielu falę refleksji i zamyślenia. Nikt z nas nie wyobrażał sobie, że może Go kiedyś zabraknąć. Entuzjazmem i młodzieńczą energią mobilizował i zobowiązywał młodych ludzi do podejmowania trudów i zadań przekraczających — zdawać by się mogło — ich siły i możliwości. Swoim przykładem potrafił udowodnić, jak niezmierzone są rezerwy ludzkiego działania, jeśli towarzyszy temu osobiste zaangażowanie i głęboka świadomość moralnej odpowiedzialności za wykonanie podjętego zadania. Koledzy architekci i działacze pamiętają i będą pamiętać Waleriana, jako serdecznego przyjaciela i kolegę, oddanego architekturze projektanta, kierownika biura i głównego architekta województwa, jako zasłużonego dla całego Stowarzyszenia, a szczególnie dla Oddziału Białostockiego SARP, którego był założycielem i wieloletnim prezesem, jako człowieka, który znajdował czas na wszystko i dla wszystkich, lecz najmniej dla siebie samego. Bez Jego wkładu pracy nie odbyło się żadne wydarzenie związane z architekturą. Społeczeństwo białostockie pamięta i będzie pamiętać Waleriana Bieleckiego, jako architekta-społecznika, który odważnie podejmował odpowiedzialność za sprawy społeczne i zawsze potrafił nawiązać ze społeczeństwem właściwe i bezpośrednie kontakty. Walerian był na Białostocczyźnie człowiekiem, który utożsamiał się w wyobraźni ludzi z pojęciem słowa architekt.
Walerian Bielecki posiadał liczne odznaczenia świadczące o uznaniu dla Jego zasług: Krzyż Walecznych oraz Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami (1944), Odznakę 1000-lecia (1962), Złoty Krzyż Zasługi (1964), Medal 1000-lecia (1966), Medal na Zasługi dla Obronności Kraju (1966), Odznakę Grunwaldzką (1967), Medal Zwycięstwa i Wolności oraz Medal za Warszawę (1968). Kol Bielecki uzyskał także liczne nagrody i wyróżnienia: Gwiazdę Przodownika Pracy (1953), Nagrodę Państwową I stopnia KBUA (zespołową) za plan i realizację śródmieścia Białegostoku (1956), wyróżnienie I stopnia SARP (1963), odznakę honorową Izby Rzemieślniczej w Białymstoku (1965), dyplom uznania za pracę społeczną na rzecz Ligi Obrony Kraju (1966). Kolega Bielecki pozostanie na zawsze nieodżałowany w naszej pamięci.

Marian Sordyl