Józef Gałęzowski - architekt, wykładowca akademicki.
Członek SARP O. Kraków (od 1934).

Studia: ok. 1899 Politechnika Lwowska – budowa maszyn; 1900-01 trzy semestry Technische Hochschule München – architektura; równolegle w prywatnej szkole Stanisława Grocholskiego – malarstwo; 1900-04, ’06-08 Technische Hochschule Dresden – architektura, 1904-05 praktyka w atelier architektury wnętrz i rzemiosła artystycznego Gustave’a Serrurier-Bovy’ego w Liège i Paryżu; 1905-06 w biurze architektonicznym Ludwiga Baumanna w Wiedniu.

Październik 1905 – ślub z malarką Jadwigą Malinowską (zm. 1948) w Krakowie. 1908 – 1. Nagroda w renomowanym konkursie na projekt dworu hr. Krasińskiego w Opinogórze (rozpisanego przez Stowarzyszenie Polska Sztuka Stosowana). Wkrótce potem osiada w Warszawie i otwiera własne biuro; 1909-11 – profesor kompozycji w Katedrze Architektury Wnętrz Szkoły Sztuk Pięknych [im. Kierbedziów]. Od 1 września 1913 profesor w nowo założonej Katedrze Architektury ASP w Krakowie. 1915-16 opracował i zredagował razem z grupą architektów wzornik projektów pomyślany dla celów odbudowy zniszczonych w następstwie wojny wsi i miasteczek. 1917 zorganizował z Józefem Czajkowskim Biuro Regulacji Miast w Krakowie i Lwowie (finansowane przez Landesregierung Galizien) i opracował plany rewitalizacji i zabudowy dla miast i wsi w Małopolsce. 1921-22 – Rektor ASP, następnie Dziekan Wydziału Architektury. Po zamknięciu Wydziału (1929 ) prowadził w ASP Szkołę Architektury dla Malarzy i Rzeźbiarzy. Od 1945 działa w Krakowie równolegle na ASP i na Wydziale Architektury Politechnicznych Wydziałów Akademii Górniczej, które następnie (od 1954) stały się częścią Politechniki Krakowskiej. Po przejściu na emeryturę prowadził wykłady z kompozycji architektoniczno-rzeźbiarskiej do 1962. Po zwycięskim konkursie w 1908 projektował dwory (np. dwór w Podolanach [Podolien-?], 1909-10[?] i pałace (często także ich przebudowy) w licznych polskich miejscowościach, następnie w stylu secesyjnym, często z wprowadzeniem nowszych motywów sztuki ojczystej, następnie (mniej więcej od 1920) w tradycji klasycystycznej i neobarokowej (w ramach tzw. stylu dworkowego). G. Projektował także założenia ogrodowe jak też wnętrza, łącznie z meblami o zgeometryzowanych formach secesji i stylu Art Déco. Najwyższej jakości były również jego projekty monumentalnych pomników nagrobnych (m.in. poległych pod Rokitną na cm. Rakowickim w Krakowie), jak też czasowe dekoracje (np. dla uroczystości sprowadzenia ciała Juliusza Słowackiego do Krakowa: sarkofag w Barbakanie, cenotaf 1926-27). Od ok. 1930 zwrócił się, przy projektach budynków instytucji edukacyjnych (np. niezrealizowane projekty dla Uniwersytetu Jagiellońskiego), banków i szpitali, w stronę umiarkowanej formy modnego funkcjonalizmu, często jednak w nawiązaniu do klasycyzmu organizował bryły w sposób symetryczny. Zajmował się także scenografią. Był członkiem sądu konkursowego na plan zagospodarowania otoczenia kopca Józefa Piłsudskiego na Sowińcu, 1936. Mieszkał i miał pracownię w Krakowie, ul. Szpitalna 17 (tel. 144-11).

[dane wg M. Zgórniak, Allgemeines Kuenstler-Lexicon, hasło sygnowane: Gałęzowski Józef, Band 47, Muenchen-Leipzig 2005, s. 452-453 - oprac. J.K. Lenartowicz]

Ojciec architekta Stanisława Gałęzowskiego (1903-1945).