Zbigniew Wojciech Baum - architekt, urbanista.
​Członek Podlaskiej Okręgowej Izby Architektów RP (od 2015).
Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Białostockiej (1989). Absolwent Podyplomowego Studium Urbanistycznego na Politechnice Białostockiej.

Projektant w Miejskiej Pracowni Urbanistycznej w Białymstoku. Współwłaściciel Prosper sc. w Białymstoku.

Autor m.in.:
- hotel Esperanto, ul. Legionowa 10, Białystok (2012) - współautor Piotr Łodziński.

Członek miejskich komisji urbanistyczno-architektonicznych w Białymstoku i Supraślu. Członek Wojewódzkiej Komisji Urbanistyczno-Architektonicznej w Białymstoku.

Członek Rady Okręgowej PDOIA RP.

Pochowany na Cmentarzu Farnym w Białymstoku (21.12.2021).

*************************************************************************
WSPOMNIENIE
architekt Zbigniew Baum (1964-2021)

Ciężko jest wypowiadać się o Tobie Zbyszku w czasie przeszłym. Ciężko jest zrozumieć to co się stało. Znałem Cię od kilkudziesięciu lat jako świetnego zawodowca. Byłeś architektem z krwi i kości. Kochałeś ten ciężki i niewdzięczny zawód. Podejmowałeś się zadań projektowych w najtrudniejszych przestrzeniach publicznych i nie bałeś się ryzykownych decyzji. Twoja wieloletnia współpraca z Piotrem była wzorem, jak można zespołowo tworzyć wspaniałą architekturę. Realizacje Twoich projektów zawsze wzbogacały środowisko zbudowane i kreowały ład otaczającej przestrzeni. To finezyjne wyczucie wynikało z faktu, że przez wiele lat spełniałeś się jako urbanista w Miejskiej Pracowni Urbanistycznej. I robiłeś to doskonale. Dlaczego? Ponieważ jak nikt inny „czułeś” nasze miasto i jego przestrzeń. Ty po prostu kochałeś Białystok. Twoja wizja śródmieścia jeszcze przez wiele dziesiątek lat będzie wdrażana w życie, a obiekty i przestrzenie publiczne tworzone w przyszłości o plany zagospodarowania przestrzennego Twojego autorstwa z całą pewnością znacząco wzbogacą nasze miasto.

Od 4 lat miałem przyjemność i zaszczyt bezpośrednio z Tobą współpracować w Radzie Podlaskiej Izby Architektów. Byłeś jej dobrym duchem, wnoszącym zawsze pozytywne emocje. Czułeś rolę architekta, jako zawodu zaufania publicznego. Rozumiałeś i znałeś warsztat tego zawodu. Twój głos doradczy był zawsze przez wszystkich z uwagą wysłuchiwany. I nie tylko w granicach naszej okręgowej izby. Wielokrotnie reprezentowałeś nas na forum krajowym, gdzie zyskałeś szacunek Koleżanek i Kolegów z całej Polski. Miałeś wyraziste poglądy i czułeś rolę etyki zawodu. W oparciu o Twój dorobek, szacunek dla przestrzeni i zawodu, można byłoby praktycznie spisać nowy Kodeks etyczny. I byłby to najlepszy zbiór tych zasad.

Odchodząc nagle i tak przedwcześnie pozostawiłeś po sobie pustkę. Jest smutek i żal za niesprawiedliwość losu odbierającego Rodzinie i nam architektom dobrego, radosnego i ciągle głodnego nowych wyzwań prywatnych i zawodowych, Męża, Ojca, Przyjaciela.

Waldemar Jasiewicz, architekt
Przewodniczący PD OIARP