Włodzimierz Wojciechowski - architekt, wykładowca akademicki.
Członek SARP O. Poznań.
Absolwent Wydziału Architektury Szkoły Inżynierskiej w Poznaniu. Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Wrocławskiej (1959). Doktor nauk technicznych (1978). Profesor zwyczajny (1986).

Pracownik dydaktyczny na Wydziale Architektury Wnętrz i Wzornictwa Przemysłowego PWSSP w Poznaniu (od 1968).

Autor m.in.:
- projekt rekonstrukcji zabudowy obrzeżnej Starego Rynku w Poznaniu (przed 1956) - współautorzy: Florian Rychlicki, Karol Jasiecki, Henryk Marcinkowski, Witold Milewski, Bohdan Mroczek, Henryk Nowakowski, Stefan Sawicki, Izabela Wisłocka - Nagroda II stopnia KUA 1956;
- odbudowa kamienic na Starym Rynku w Poznaniu: m.in. Stary Rynek 56 - współautorzy: F. Rychlicki, Regina Pawuła;
- szkoła przy ul. Solnej i alei Niepodległości w Poznaniu - współautorzy: Bogdan Celichowski i Wojciech Kasprzycki;
- klinika psychiatryczna AM w Poznaniu (Klinika Psychiatrii Dorosłych Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu) (1968-70) - współautorzy: B. Celichowski i W. Kasprzycki;
- kompleks Muzeum Początków Państwa Polskiego w Gnieźnie (1973-78) - zespół autorski: B. Celichowski, Jerzy Schmidt, Włodzimierz Wojciechowski, W. Kasprzycki, Magdalena Abakanowicz, Józef Kopczyński, Waleria Schmidt-Kubacka, Stanisław Teisseyre, Jan Węcławski, Stanisław Sapała, Zenon Dembowski, Józef Kokorniak - Nagroda I Stopnia Ministerstwa Budownictwa (1979);
- kościół Świętej Rodziny na osiedlu Kopernika w Poznaniu - współautorzy: B. Celichowski i W. Kasprzycki;
- kościół św. Jerzego na osiedlu J. Popiełuszki w Poznaniu - współautorzy: B. Celichowski i W. Kasprzycki;
- Pomnik Czerwca 1956 w Poznaniu - z rzeźbiarzem Adamem Graczykiem.

Konkursy m.in.:
- na projekt rozwiązania urbanistycznego części Placu Narodów w Genewie (1965) - współautorzy: Benedykt Kasznia, Edmund Nowak - I nagroda równorzędna (I etap).

Odznaczenia m.in.: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1986), Srebrna Odznaka SARP (1962), Złota Odznaka SARP (1980).

Pochowany na Cmentarzu Junikowo w Poznaniu (30.12.2000).

************************************************************************
WSPOMNIENIE

arch. Włodzimierz Wojciechowski
1924-2000

Pożegnanie – słowa wygłoszone podczas pogrzebu

Żegnamy śp. Włodka Wojciechowskiego. Czynimy to w imieniu koleżanek i kolegów architektów, władz Oddziału Poznańskiego SARP i całego Stowarzyszenia Architektów Polskich. Wszyscy czujemy, jak wielką i bolesną stratę ponieśliśmy, bo odszedł wypróbowany Kolega, wspaniały Architekt, dobry, uczciwy, skromny Człowiek.
Kochał Poznań, kochał Stary Rynek, na którym mieszkał (w projektowaniu odbudowy którego uczestniczył), i na którym przyszło mu dożyć swoich ostatnich chwil. Kochał góry, narty, wycieczki. Kochał muzykę i śpiew, a nade wszystko kochał młodzież – swoich uczniów, których w ciągu kilkudziesięciu lat wychował kilka setek.
My straciliśmy niezawodnego Kolegę, który zawsze aktywnie uczestniczył w różnego rodzaju pracach dla Stowarzyszenia, architekta – twórcę z tytułami, doktora nauk technicznych i profesora zwyczajnego, żelaznego, pełnego zaangażowania dyskutanta we wszystkich dysputach Stowarzyszeniowych, współtwórcę i wieloletniego jurora konkursu dla studentów architektury im. prof. Władysława Czarneckiego.
Odszedł w wieku 76 lat, kończąc swoje godne i pracowite życie 26 grudnia 2000 r. Był absolwentem Wydziału Architektury Szkoły Inżynierskiej w Poznaniu, a magisterską pracę dyplomową pt. “Kościół na Górczynie” obronił w roku 1959 u profesora A. Frydeckiego na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej. Pracę doktorską pt. “Czynnik mobilności w architekturze” obronił również na tym Wydziale w roku 1978. Od roku 1964 był pracownikiem dydaktycznym w PWSSP na Wydziale Architektury Wnętrz i Wzornictwa Przemysłowego. W roku 1986 został profesorem zwyczajnym w Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu.
Jednocześnie pracował projektowo i był współautorem między innymi takich obiektów, jak: szkoła u zbiegu ul. Solnej i alei Niepodległości, klinika psychiatryczna AM w Poznaniu, kompleks Muzeum Początków Państwa Polskiego w Gnieźnie, kościół pw. Św. Rodziny na Osiedlu Kopernika i pw. Św. Jerzego na osiedlu J. Popiełuszki w Poznaniu.
Był laureatem wielu konkursów i, co charakterystyczne dla Jego pasji zawodowej, konkursów na pomniki. Jeden z nich zapisał się nam wszystkim w pamięci i stał się symbolem bohaterskiego zrywu poznaniaków w roku 1956, symbolicznym miejscem dla wielu uroczystości. Papież Jan Paweł II w jego cieniu spotkał się z mieszkańcami Poznania. Mówię tu o pomniku Poznańskich Krzyży, który zaprojektował razem z artystą rzeźbiarzem Adamem Graczykiem.
Należy podkreślić Jego wielką pasję, jaką była praca ze studentami w Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. Najwięcej o tej pasji mogliby powiedzieć Jego uczniowie. Dziś wielu z nich to profesorowie, artyści, projektanci. Rozpierzchli się po całej Polsce i świecie, dając świadectwo Jego wiedzy i zaangażowania twórczego.
Otrzymał wiele odznaczeń państwowych i nagród ministerialnych.
Wielki jest plon Jego dokonań, chylimy czoło przed Jego talentem, pracowitością i skromnością. Chylimy czoło, bo całym swoim życiem zapracował sobie na pamięć nas wszystkich, na pamięć, tych, co pozostali na “posterunku”, na pamięć swoich uczniów i na pamięć poznaniaków.

arch. Andrzej Kurzawski