Władysław Hennig - architekt, urbanista, wykładowca akademicki.
Członek SARP O. Rzeszów (od 1956). Członek TUP (od 1959).
Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej (1956). Status architekta twórcy (1984).

Projektant, zastępca kierownika i p.o. kierownika w Wojewódzkiej Pracowni Urbanistycznej w Rzeszowie (1956-63, 1972-75), kierownik Miejskiej Pracowni Urbanistycznej (1963-71). Starszy wykładowca na Wydziale Budownictwa i Inżynierii Środowiska WSI w Rzeszowie (1969-71). Konsultant w ZPiUI „Inwestprojekt” (1969-74). Dyrektor Międzywojewódzkiego Biura Planowania Przestrzennego (1975-79), kierownik pracowni planowania przestrzennego w Biurze Projektów Budownictwa Komunalnego (1979-85), generalny projektant w Miejskim Biurze Planowania Przestrzennego w Rzeszowie (1985-90). Projektant w „Atelier Stanislas Henning – architectes-urbanistes” w Paryżu (1990-94).

Autor m.in.:
- plany ogólne zagospodarowania przestrzennego Strzyżowa, Jarosławia, Przemyśla, Rzeszowa, Krosna, Sandomierza;
- studia historyczno-urbanistyczne i wytyczne konserwatorskie do planów zagospodarowania przestrzennego Sandomierza, Baranowa Sandomierskiego i Rzeszowa;
- Park Jedności Polonii z Macierzą w Rzeszowie;
- zespół Rzeszowskiej Wieży Radiowo-Telewizyjnej Ośrodka Nadawczego, ul. Broniewskiego 1, Rzeszów (1973) - współautor Tadeusz Karyś.

Konkursy m.in.:
- na koncepcyjny projekt zagospodarowania przestrzennego dzielnicy Rzeszów-Drabinianka (1961) - współautorzy: Leszek Humięcki, Zofia Kwaśniewska, Stefan Szpakowski; współpraca Zdzisław Piekarz - II nagroda;
- na opracowanie szczegółowego planu zagospodarowania śródmieścia Dąbrowy Górniczej (1963) - współautorzy: L. Humięcki, Zofia Humięcka - wyróżnienie specjalne;
- na opracowanie koncepcji urbanistyczno-architektonicznej centrum miasta Rzeszowa (1973) - współautor L. Humięcki; współpraca: Janusz Mach - III nagroda równorzędna.

Autor kilkudziesięciu publikacji dotyczących teorii i praktyki planowania przestrzennego oraz historii budowy miast, audycji radiowych i filmów telewizyjnych poświęconych tej problematyce.

Członek ZO SARP (1965-67, 2009-12). Wiceprezes ZO SARP (1970-76). Prezes ZO SARP (2000-2006). Sędzia konkursowy SARP.
Prezes ZO TUP (1973-86).

Członek Miejskiej, Wojewódzkiej i Głównej Komisji Urbanistycznej (1983-90).

Odznaczenia m.in.: Brązowy Krzyż Zasługi (1969), Srebrny Krzyż Zasługi, Złoty Krzyż Zasługi, medal 1000-lecia Miasta Przemyśla, medal za Zasługi dla Miasta Sandomierza, medal za Zasługi dla Miasta Rzeszowa, Brązowa Odznaka SARP (1964), Srebrna Odznaka SARP (1968, 1973), Złota Odznaka SARP, Srebrna i Złota Odznaka TUP.

Pochowany na cmentarzu Wilkowyja w Rzeszowie (17.10.2014).

***********************************************************************************
WSPOMNIENIE - ŻYCIORYS

13.01.1930 - 14.10.2014   Władysław Jan HENNIG - architekt, urbanista, ur. 13 I 1930 we Lwowie, absolwent Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Krakowie 1949, studia rozpoczął w Moskiewskim Instytucie Architektonicznym, następnie kontynuował w Krakowie i dyplom magisterski (projekt filharmonii w Krakowie wykonany pod kierunkiem prof. Józefa Gałęzowskiego) obronił na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej 1956; w latach 1961-63 ukończył też na WAPK studium podyplomowe w zakresie urbanistyki.

Posiada status twórcy nadany przez Ministra Kultury i Sztuki 1984.

W latach 1956-90 pracował w pracowniach urbanistycznych i biurach planowania przestrzennego w Rzeszowie, w tym m.in. 1963-70 kierował Miejską Pracownią Urbanistyczną, 1972-75 Wojewódzką Pracownią Urbanistyczną, 1975-79 był dyrektorem Międzywojewódzkiego Biura Planowania Przestrzennego, 1979-88 kierownikiem pracowni planowania przestrzennego w Biurze Projektów Budownictwa Komunalnego, 1988-90 generalnym projektantem w Miejskim Biurze Planowania Przestrzennego w Rzeszowie. Równolegle w latach 1961-63 był nauczycielem rysunku i malarstwa w Państwowej Szkole Architektury w Rzeszowie, 1968-71 - starszym wykładowcą na Wydziale Budownictwa i Inżynierii Środowiska WSI/Politechniki Rzeszowskiej oraz konsultantem w ZPiUI „Inwestprojekt” w Rzeszowie. W latach 1990-94 pracował w Paryżu w „Atelier Stanislas Hennig, architectes-urbanistes”, projekty architektoniczne i urbanistyczne opracowywał również na zlecenia indywidualne.

Był autorem – głównym projektantem planów ogólnych zagospodarowania przestrzennego szeregu miast (m.in. Strzyżowa 1957, Jarosławia 1958 i 1979, Przemyśla 1961, Rzeszowa 1966 i 1971, Krosna 1978, Sandomierza 1988), wielu planów szczegółowych osiedli i centrów miast, a także generalnym projektantem planów zagospodarowania województw (krośnieńskie, przemyskie i tarnobrzeskie 1977), autorem lub współautorem projektów obiektów architektonicznych, przestrzeni publicznych i terenów zieleni realizowanych zarówno w kraju, jak i we Francji (odbudowa d. cerkiewki cmentarnej w Jarosławiu przy ul. Kraszewskiego 1961, Park Jedności Polonii z Macierzą w Rzeszowie 1969, „przestrzeń publiczna” w rejonie kościoła św. Leonarda w Honfleur w Normandii 1996, tablica pamiątkowa wmurowana w 80. rocznicę obrony Lwowa i Kresów Wschodnich na fasadzie kościoła św. Krzyża w Rzeszowie 1998, zespół 5 kamieniczek pomiędzy ulicami Matejki i Kopernika w Rzeszowie 2000, Wzgórze Pamięci – pl. Cichociemnych w Rzeszowie 2009), jest także (jako gł. projektant lub współautor) laureatem nagród i wyróżnień kilkunastu konkursów urbanistyczno-architektonicznych krajowych i zagranicznych (m.in. dzielnica Drabinianka w Rzeszowie 1960, dzielnica Zachód w Opolu 1962, centrum Dąbrowy Górniczej 1964, dzielnica Wysoka w Gdańsku 1966, centrum Rzeszowa 1973, plany kierunkowe miasta Opola 1975, zespołu osadniczego Lubelskiego Zagłębia Węglowego i miasta Łęczna 1976, Kędzierzyna-Koźla 1978, koncepcja zagospodarowania przestrzennego Parku Arkońskiego w Szczecinie 2001, zaś we Francji budynki lub zespoły mieszkalno-usługowe w Paryżu, w regionie paryskim oraz w Normandii 1990-94). Jest też autorem studiów historyczno-urbanistycznych z wytycznymi konserwatorskimi do planów zagospodarowania przestrzennego Sandomierza, Baranowa Sand. i Rzeszowa.

Jego dorobek obejmuje ponadto przeszło 40 publikacji dotyczących praktyki i teorii planowania przestrzennego oraz historii budowy miast, około 70 haseł w Encyklopedii Rzeszowa (wyd. 2011), liczne opinie i komentarze dot. architektury i problemów urbanistycznych publikowane w prasie codziennej oraz prezentowane w radiu i telewizji; był też współautorem przewodników turystycznych Powiat rzeszowski i Rzeszów (wyd. 2009 i 2010). Przeszło 3 lata (2007-10) w Polskim Radiu Rzeszów systematycznie popularyzował wiedzę o pięknych miejscach, historii oraz zabytkach Rzeszowa i Podkarpacia. Przez 10 lat (2001-10) opracowywał i redagował Informator Oddziału SARP w Rzeszowie, wydawany na ogół co kwartał dla członków oddziału rzeszowskiego, przesyłany też Zarządowi Głównemu oraz innym oddziałom Stowarzyszenia. W roku 2014 prowadził cieszący się wielkim zainteresowaniem telewizyjny cykl „Rzeszowskie Lekcje Architektury”.

Uprawiał rysunek i malarstwo akwarelowe, swoje prace prezentował m.in. na retrospektywnej wystawie w galerii „GIL” w Krakowie 1997.

Członek Stowarzyszenia Architektów Polskich od 1956 oraz Towarzystwa Urbanistów Polskich od 1959, od 1956 do 1987 pełnił różne funkcje w Zarządzie Oddziału SARP, a w latach 2000-2006 był prezesem Oddziału SARP; w latach 1966-73 był przewodniczącym koła terenowego TUP w Rzeszowie, a po utworzeniu oddziału - jego prezesem 1973-86. Zarówno TUP jak i SARP reprezentował na międzynarodowych kongresach i konferencjach, m.in. w Paryżu 1962 (kongres Międzynarodowej Federacji Mieszkalnictwa, Urbanistyki i Zagospodarowania Przestrzennego – członek delegacji TUP) i w Moskwie 1980 (międzynarodowa konferencja na temat roli zieleni w kształtowaniu krajobrazu miast – autor referatu polskiego z ramienia SARP).

Przez szereg kadencji był członkiem Kolegium sędziów konkursowych SARP, przygotowywał warunki wielu konkursów urbanistyczno-architektonicznych oraz uczestniczył w ich rozstrzyganiu jako przewodniczący sądu konkursowego lub sędzia kolegialny. Przez szereg lat był też członkiem Wojewódzkiej Komisji Urbanistyczno-Architektonicznej i Miejskiej Komisji Urbanistyczno-Architektonicznej w Rzeszowie, a w latach 1983-90 Głównej Komisji Urbanistyczno-Architektonicznej w Warszawie.

Odznaczony Brązowym, Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi, medalem 1000-lecia miasta Przemyśla, medalami za zasługi dla miasta Sandomierza i dla miasta Rzeszowa, Srebrną i Złotą Odznaką Honorową TUP oraz Wyróżnieniami SARP III, II i I stopnia, a także wielu honorowymi dyplomami.