Władysław Czarnecki - architekt, urbanista, wykładowca akademicki.
Członek SARP O. Poznań (od 1934). Członek TUP.
Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Lwowskiej (1923). Profesor nadzwyczajny Uniwersytetu w Londynie (1946). Profesor nadzwyczajny (1954).

Kierownik Wydziału Rozbudowy Miasta w Poznaniu (1931-39). Wykładowca w Centrum Wyszkolenia Grup Technicznych Armii Polskiej w Szkocji (1944). Wykładowca w Polskiej Szkole Architektury przy Uniwersytecie Liverpoolu (1945-46). Naczelnik Wydziału Budownictwa i Architektury w Zarządzie Miasta Poznania (1947-50). Wykładowca na Wydziale Architektury w Szkole Inżynierskiej w Poznaniu. Kierownik Katedry Planowania Miast i Osiedli na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej (od 1953). Kierownik Wyższego Studium Urbanistyki i Planowania Regionalnego w Poznaniu (1956-62).

Autor m.in.:
- ośrodek zdrowia wraz z łaźnią, ul. Słowackiego w Poznaniu (1925);
- Gmach Administracyjny Miejskich Zakładów Światła i Wody (PGNiG), ul. Grobla 15, Poznań (1925) - współautor Kazimierz Ruciński;
- budynek mieszkalno-usługowy (restauracja Magnolia), ul. Głogowska 40, Poznań (1925-28) - współautor K. Ruciński - wpisany do rejestru zabytków;
- budynek mieszkalny, ul. Głogowska w Poznaniu (1926);
- zespół mieszkalny przy ul. Rolnej i Wspólnej w Poznaniu (1926);
- główne wejście na Międzynarodowe Targi Poznańskie (1927) - współautor Adolf Berezowski (nieistniejące);
- osiedle dla tramwajarzy na Jeżycach w Poznaniu (1927);
- sierociniec przy ul. Szamarzewskiego w Poznaniu - obecnie szpital - Wielkopolskie Centrum Chorób Płuc i Gruźlicy (1927);
- dom mieszkalny dla pracowników Banku Komunalnego, ul. Jarochowskiego róg Niegolewskich w Poznaniu (1928);
- Osiedle Jana Ostroroga w Poznaniu (1929);
- Dworzec Zachodni w ramach dworca kolejowego Poznań Główny (1929);
- Dom Żołnierza przy ul. Ratajczaka w Poznaniu (1937) i jego odbudowa (1949);
- Szpital Onkologiczny na Garbarach w Poznaniu (1947-48);
- odbudowa Starego Miasta w Poznaniu po zniszczeniach wojennych;
- kościół oo. Dominikanów w Poznaniu (1947-60) - autor Adolf Szyszko-Bohusz - zmiany realizacyjne;
- szkoły podstawowe w Poznaniu: na Jeżycach, ul. Szamarzewskiego (1948) i Ratajach, ul. Wioślarska (1949);
- Wojewódzka Przychodnia Specjalistyczna, ul. Słowackiego w Poznaniu (1948);
- gmach Komitetu Wojewódzkiego PZPR, ul. Świety Marcin w Poznaniu - obecnie Collegium Historicum (1949-50);
- odbudowa Biblioteki Raczyńskich w Poznaniu (1950).

Konkursy m.in.:
- na opracowanie ogólnego planu zabudowania Katowic (1934) - współautor Marian Spychalski - II nagroda;
- SARP nr 329 - na rozwiązanie komunikacji południowej części Poznania (1961) - współautorzy: Józef Baranowski, Włodzimierz Cofta, Henryk Sufryd, Świętosław Tatarkiewicz - wyróżnienie równorzędne.

Publikacje m.in.:
- Planowanie miast i osiedli.

  Laureat Honorowej Nagrody SARP (1970).

Członek Koła Architektów w Poznaniu (przed 1934).

Członek Honorowy TUP (1963).
Rzeczoznawca urbanistyczny Związku Miast Polskich (przed 1939).

Patron organizowanego przez O. SARP w Poznaniu Konkursu im. prof. Władysława Czarneckiego na najlepszą pracę semestralną z dziedziny urbanistyki, architektury i projektowania wnętrz (od 1981).

Założyciel Związku Sybiraków w Poznaniu (1935), na istniejącym w Poznaniu Pomniku wmurowano 21.05.2015 r. tablicę upamiętniającą ten fakt.

Uczestnik kampanii wrześniowej 1939. Żołnierz Brygady Karpackiej.

Odznaczenia m.in.: Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1964), Srebrna Odznaka SARP (1953), Złota Odznaka SARP (1955).

Mąż architektki Janiny Czarneckiej (1898-1974). Ojciec architektów Zbigniewa Czarneckiego (1927-2001) i Jeremiego Czarneckiego (1939-99).

Pochowany na Cmentarzu Zasłużonych Wielkopolan w Poznaniu.

Uwaga:
wg ewidencji ludności w Poznaniu ur. 12.06.1895 r.