Witold Józef Jarzynka - architekt, urbanista.
Członek SARP O. Szczecin. Członek Zachodniopomorskiej Okręgowej Izby Architektów RP.
Absolwent Wydziału Architektury Szkoły Inżynierskiej w Szczecinie (1954). Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Gdańskiej (1959). Absolwent Studium Podyplomowego Planowania Przestrzennego Politechniki Szczecińskiej (1967). Doktor nauk technicznych (1984). Status architekta twórcy (1980).

Autor m.in.:
- osiedle "Stare Miasto" w Szczecinie (1954) - współautorzy: Wacław Furmańczyk, Renata Fyda-Karwowska, Janusz Karwowski, Leonard Kotowski, Władysław Michałowski, Henryk Okrój i Ryszard Wróblewski - nagroda zespołowa II stopnia KBUA (1960);
- sanatorium Kormoran w Kołobrzegu (1960) - współautor W. Furmańczyk;
- kombinat gastronomiczny Kaskada w Szczecinie (1961) - współautorzy przebudowy: Ludwik Kappy, Kazimierz Stachowiak; wystrój wnętrz: Jan Około-Kułak;
- "Dom Portowca", ul. Podgórna 26 w Szczecinie (1963) - współautor W. Furmańczyk;
- budynek mieszkalny, ul. Zgody / Wojska Polskiego 26-30, Szczecin (1963-68) - współautor W. Furmańczyk - Mister Szczecina 1970;
- wariantowe opracowanie optymalnego systemu budownictwa mieszkaniowego z prefabrykatów wielkowymiarowych (1967) - współautorzy: Henryk Nardy i W. Furmańczyk - nagroda zespołowa Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych (1967);
- kościół Matki Bożej Jasnogórskiej, ul. Orawska 3, Szczecin (1985-90) - przebudowa wieży ciśnień z 1861 r.

Konkursy m.in.:
- na projekt typowych domków jednorodzinnych (1957) - IV nagroda równorzędna;
- na urbanistyczno-architektoniczne rozwiązanie Placu Przyjaźni Polsko-Radzieckiej w Szczecinie (1964) - współautor W. Furmańczyk - nagroda;
- SARP nr 513 - na opracowanie koncepcji urbanistyczno-architektonicznej dzielnicy mieszkaniowej Szczecin-Klęskowo w Szczecinie (1973) - współpraca Władysław Leszczyszyn - wyróżnienie III stopnia.

Czlonek ZO SARP (1963-67), wiceprezes ZO SARP (1967-69, 1972-75).

Odznaczenia m.in.: Złoty Krzyż Zasługi (1977), Złota Honorowa Odznaka Towarzystwa Przyjaciół Szczecina (1977), Brązowa Odznaka SARP (1963), Srebrna Odznaka SARP (1968, 1975), Złota Odznaka SARP (1977).

Pochowany na Cmentarzu Centralnym w Szczecinie.

***********************************************************************************
Wspomnienie

Niespodziewanie dla nas wszystkich, 3 grudnia 2010 roku zmarł śp. profesor dr inż. architekt Witold Jarzynka, jeden z twórców i filarów kierunku Architektura na Politechnice Szczecińskiej.

Nauczyciel - wychowawca wielu pokoleń architektów, Mistrz - aktywny twórca projektów architektonicznych, z których wiele wrosło w pejzaż Szczecina, oraz Przyjaciel - zawsze życzliwy i służący bezinteresownie pomocą Dobry Człowiek.

Urodził się w 1932 roku na kresach Rzeczypospolitej w Wasiliszkach w woj. Nowogródzkim. Studia architektoniczne, ukończone na Wydziale Architektury Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Szczecinie, poszerzył i uzupełnił na Politechnice Gdańskiej oraz na Podyplomowym Studium Planowania Przestrzennego w macierzystej uczelni szczecińskiej.

Pracę zawodową rozpoczął w 1954 roku w Biurze Projektów Budownictwa Miejskiego "Miastoprojekt" w Szczecinie od stanowiska starszego asystenta do starszego projektanta, kierownika pracowni i głównego projektanta, opracowując projekty z zakresu i tematyki architektury mieszkaniowej, użyteczności publicznej i rewaloryzacji zabudowy starych miast. W latach 1979-1980, za wskazaniem SARP pełnił funkcję Głównego Architekta Województwa. W roku 1980, na skutek braku porozumienia z władzami wojewódzkimi w odniesieniu do problemu ochrony środowiska naturalnego, powrócił do pracy w "Miastoprojekcie", gdzie objął funkcję generalnego projektanta zespołów mieszkaniowych.

W trakcie swej pracy zawodowej wykonał, jako autor i współautor w zespole projektowym, ponad 70 projektów architektonicznych i architektoniczno-urbanistycznych, z których większość została zrealizowana. Są wśród nich zarówno projekty domów mieszkalnych i zespołów mieszkaniowych, budynki usługowe i użyteczności publicznej oraz opracowania urbanistyczne i studia krajobrazowe. Są także znaczące nowatorskie rozwiązania technologiczne, będące odpowiedzią na postulowane rozszerzanie zakresu budownictwa uprzemysłowionego. Na uwagę zasługują podjęte próby nowego sposobu kształtowania zabudowy na terenie całkowicie zniszczonych Starych Miast w Szczecinie i Stargardzie oraz zabudowy osiedlowej typu "miasteczko", zrealizowane na terenie osiedla "Majowe" na prawobrzeżu Szczecina. Brał udział w 19 konkursach architektonicznych i urbanistycznych, krajowych i międzynarodowych, uzyskując nagrody i wyróżnienia.

Pracę dydaktyczną rozpoczął w Instytucie Architektury i Planowania Przestrzennego Politechniki Szczecińskiej od momentu powołania studiów architektonicznych tj. od 1970 roku. W roku 1983 przeszedł na stałe do pracy na Uczelni i objął kierownictwo Zakładu Projektowania Zespołów Mieszkaniowych w Instytucie Architektury i Planowania Przestrzennego. W 1984 roku uzyskał stopień doktora nauk technicznych nadany za pracę pt. "Kształtowanie przestrzenno-funkcjonalne zespołów mieszkaniowych w aspekcie tworzenia warunków integracji i identyfikacji środowiskowej".

W czasie pracy w Instytucie Architektury i Planowania Przestrzennego prowadził liczne prace dyplomowe magisterskie, z których wiele otrzymało nagrody i wyróżnienia wojewódzkie i krajowe, a jedna z nich uzyskała w 1987 roku I nagrodę w konkursie na najlepszą pracę dyplomową wykonaną na studiach architektonicznych w Polsce.

Poza prowadzoną równolegle działalnością projektową, wykonał szereg opracowań naukowo-badawczych z dziedziny projektowania architektonicznego, głównie z zakresu architektury mieszkaniowej - jako prace monograficzne, referaty, artykuły i komunikaty naukowe. W okresie pracy na uczelni pełnił funkcję dyrektora Instytutu oraz był prodziekanem ds. dydaktycznych Wydziału Budownictwa i Architektury Politechniki Szczecińskiej. W kadencji 1993-96 został powołany na stanowisko Dyrektora Instytutu Architektury i Planowania Przestrzennego. W 1995 roku został mianowany profesorem nadzwyczajnym Politechniki Szczecińskiej. W ostatnich latach był członkiem Instytutowej Komisji ds. programów studiów i pełnił funkcję Kierownika Zakładu Projektowania Architektonicznego w Instytucie.

Przez niemal pół wieku był członkiem Stowarzyszenia Architektów Polskich. Przez 19 lat pracował w Zarządzie Oddziału pełniąc funkcję v-ce prezesa przez trzy kadencje i przewodniczącego Kolegium Sędziów Konkursowych. W 1980 roku za pracę twórczą i zawodową otrzymał od Ministra Kultury i Sztuki uprawnienia architekta twórcy "Status Twórcy". W 1998 roku w galerii "Klub 13 Muz" w Szczecinie eksponowana była wystawa jego dorobku zawodowego i naukowego. W 2001 roku ukończył pracę nad dwuczęściową monografią wykładów zatytułowaną "Środowisko mieszkaniowe w zabudowie miejskiej". W roku 2002 z okazji 70-lecia urodzin Profesora odbyła się Sesja Naukowa na temat "Dydaktyka i Praktyka w Architekturze".

W opublikowanej w 2002 roku książce pt. "Z architekturą w tle", Profesor przedstawił wspomnienia dotyczące historii szczecińskiej "alma mater" z lat 1947-1954 oraz powojennego Szczecina. Opisał w niej ludzi, którzy tę historię, poprzez swe dokonania tworzyli, wnieśli swój wkład w budowę naszego środowiska przestrzennego i kulturalnego. Dzięki Niemu nadal żyją wśród nas Profesorowie, wybitni Twórcy i Nauczyciele, portretowani słowem i rysunkiem.

Swoją postawą, Strażnika Pamięci, zobowiązał nas do kontynuacji ochrony wiedzy o twórczych osiągnięciach naszych Nauczycieli. Jednym z nich jest również śp. profesor Witold Jarzynka.

Wśród wielu projektów, tych zrealizowanych i tych, które pozostały na papierze, ukochanym dziełem Profesora był projekt adaptacji wieży ciśnień na zespół sakralny pod wezwaniem Matki Boskiej Jasnogórskiej, na Wzgórzu Hetmańskim w Szczecinie - transformacja od profanum ku sacrum. Tam pożegnaliśmy Naszego Mistrza i Przyjaciela 10 grudnia 2010 roku.

Karol Krzątała

Zobacz karty obiektów tego architekta:

• Wacław Furmańczyk, Witold Jarzynka - Sanatorium KORMORAN, Kołobrzeg