Izba Architektów Rzeczypospolitej Polskiej
Stowarzyszenie Architektów Polskich
Jerzy TõkeStanisław Adam PilutBronisław Benedykt SekulaKazimierz Ignacy PietrusiakStanisław TylkaMarek Marian DziekońskiJanusz PawlakJerzy BrandysiewiczAdam TyczkowskiZbigniew GłowackiWiesław Romuald DrzewieckiStanisław Wacław KosackiWojciech Franciszek DuczymińskiBeata Ewa KrólWacław Józef Szymon NowakowskiKazimierz BarszczewskiAleksander Józef BojemskiAdolf Ludwik Szyszko-BohuszCzesław MarchewczykMaksymilian ZuskeLeszek FilarWiktor SigalinMiron Antoni RozkosznyZbigniew CzechZbigniew ZielińskiTadeusz PfütznerWłodzimierz Wojciech Józef SierzputowskiWitold SkorupskiMaciej SzymańskiMichał Stanisław JaniakRyszard Józef DaczkowskiBronisław SiebertKarola BlochRoman NastaborskiJacek Andrzej KusznerStefan KrygierKazimiera Maria GajewskaElżbieta Dąmbska-ŚmiałowskaJózef BaścikJarosław Jan PudlińskiStanisław Leszczyc-MacudzińskiWojciech BieniowskiAndrzej Maria HrabiecMarek Andrzej SkurpskiKazimierz Stanisław Koclęga
In memoriam - Pamięci Architektów Polskich

Znajdź architekta


Wyszukiwanie zaawansowane

Kalendarium

15 lutego 2025 r.

Urodzili się:

Zmarli:

Ostatnio dodani

Ostatnio zmarli

Wszyscy architekci

Dodaj architekta

II WŚ - lista strat

Okrągłe rocznice

Kontakt

Polityka cookies

Witalis Klepacki
Członek Stowarzyszenia Architektów Polskich

arch. Witalis Klepacki

* 16.05.1934, Białystok

† 27.06.2008, Wojszyce

Witalis Klepacki - architekt.
Członek O. Warszawskiego SARP.
Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Gdańskiej (1958).

Konkursy m.in.:
- SARP nr 305 - na główne założenia urbanistyczne Sopotu (1960) - współautorzy: Ryszard Ścigacz, Andrzej Wujek, Artur Zajdler, Jakub Wujek - II wyróżnienie.

Członek SARP O. Wybrzeże (od 1961).
Członek O. Warszawskiego SARP.

Członek Koła Młodej Architektury przy OW SARP.

 

**********************************************
Wspomnienie

Łatwiej jest pisać wspomnienie o kolegach architektach znanych; z dzieł lub działalności środowiskowej, stowarzyszeniowej. Trudniej o ludziach, którzy przeszli obok nas, zostawiając jedynie w naszej pamięci bagaż własnego dramatu, często i bezradność wobec niego. Ale może tym bardziej należy im się zapamiętanie. Myślę, że do takich zaliczyć trzeba architekta Witka Klepackiego, zmarłego 27 czerwca 2008. Nie był znany szerzej w środowisku warszawskim. Pochodził z Białegostoku, lata 1941-1945 spędził, jak wielu kresowiaków, na dalekiej Syberii, aż pod mongolską granicą. Już w szkole budowlanej w Białymstoku – jak wspomina jego szkolny kolega prof. Aleksander Kozyrski – dało się zauważyć tak jego zdolności i pracowitość jak i trudną indywidualność. Studia na Wydziale Architektury Politechniki Gdańskiej skończył z opinią wysoce utalentowanego przyszłego architekta.
W Warszawie pojawił się w końcu lat sześćdziesiątych i nie mógł nie spotkać się z aktywnym wtedy środowiskiem Koła Młodej Architektury przy Oddziale Warszawskim SARP, a w jego skład wchodzili, co może warto przypomnieć: Marek Budzyński, Krzysztof Chwalibóg,
Andrzej Fajans, Jerzy Górnicki, Jacek Janczewski, Andrzej Kiciński, Adam Kowalewski, Konrad Kucza-Kuczyński, Jerzy Kuźmienko, Jan Wincenty Rutkiewicz, Piotr Sembrat, Włodzimierz Witaszewski, Marek Wojciechowski. Nasze zagorzałe, otwarte dyskusje o przyszłości Warszawy, o nowych wizjach kształtowania mieszkalnictwa, szczególne zafascynowanie „LSC” Oskara Hansena i co za tym idzie skalami wieloprzestrzennymi, zbiegło się z nowatorskimi, przywiezionymi po stypendium we Francji i Włoszech, poglądami nowego kolegi – Witka Klepackiego. Myślę, iż większość z dawnych członków Koła nie wyprze się Jego wpływu na poszerzenie naszych poglądów, szczególnie przez, aż skrajnie widoczne zafascynowanie tematem. Nie zauważyliśmy wtedy, że powoli przeszło to w stan chorobowy. Ale wtedy to nowe spojrzenie pojawiło się już w pracach naszego Koła w zamkniętym konkursie SARP na „zasady stosowania typizacji otwartej”, a później jeszcze wyraźniej w „Systemie Koncepcji Liniowej” zespołu: Budzyński, Chwalibóg, Górnicki, Janczewski, Kiciński, Kowalewski, Rutkiewicz. To Witek potrafił przyprowadzić do pracowni podczas konkursu jako konsultanta samego Eugeniusza Kwiatkowskiego, aby bezpośrednio od niego dowiadywać się nie tylko o budowie COP-u, ale i nie zrealizowanych przedwojennych projektach kaskadyzacji Wisły. A nas wszystkich interesowała dolina Wisły jako miejsce realizacji linearnych systemów i to zarówno dla samej Warszawy jak i marzeń o układzie osiedleńczym: Warszawa-Łódź-Płock.
To, co traktowaliśmy jako „normalny”, zawodowy pracoholizm, u Witka doprowadziło wkrótce do zerwania z rodziną, a potem stopniowo do dalszej destrukcji Jego życia. Powoli tracił kontakt ze środowiskiem, które Go przygarnęło, ale jeszcze zapamiętalej snuł wizje nowej organizacji przestrzeni... Prawie do końca, czyli do momentu zakładu w Wojszycach, sporadycznie opiekowaliśmy się Nim, chociaż bywał to kontakt trudny. Szczególnie pomagali tu bytowo Ludek Słupeczański z żoną, finansowo Marek Budzyński, Michalski, trochę i ja przez pozorowane zlecenia „studialne” czy rutynowe odwiedziny w szpitalu na Nowowiejskiej. W zakładzie odwiedził Go chyba już tylko Marek Budzyński.
Myślę, że w imieniu wszystkich, którzy Go poznali – mogę Go pożegnać jako kolegę-architekta, nadwrażliwego człowieka…
Konrad Kucza-Kuczyński

 

 

Źródła:

Udostępnij na:
Biogram dodano: 10.01.2012 | Aktualizacja: 16.05.2022, 00:42:19 | Wyświetleń od 01.01.2018 r.: 1548