Wiktor Zin - architekt, wykładowca akademicki, konserwator zabytków, popularyzator wiedzy o architekturze i sztuce, felietonista, rysownik.
Członek SARP O. Kraków.
Absolwent Wydziału Architektury Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1950). Doktor honoris causa Poltechniki Krakowskiej (1998). Doktor honoris causa Uniwersytetu Technicznego w Budapeszcie (1998).

Pracownik naukowy Akademii Górniczo-Hutniczej (do 1949) i Politechniki Krakowskiej. Dziekan Wydziału Architektury (1962-67). Dyrektor Instytutu Historii Architektury i Konserwacji Zabytków (od 1962). Główny architekt Krakowa (1958-64), kierownik badań Staromiejskiego Zespołu Krakowa (1960-75), przewodniczący Krakowskiej Komisji Konserwatorskiej (1970-78), prezes i wiceprezes Towarzystwa Miłośników Historii i Zabytków Krakowa. Generalny Konserwator Zabytków (1977-81). Przewodniczący Międzyresortowej Komisji ds. Rewaloryzacji Zabytkowych Zespołów Miejskich (1978-83). Wykładowca na Uniwersytecie w Zagrzebiu. Członek Rady SARP. Prezes ZG TOnZ (1974-82). Kierownik Katedry Dziedzictwa Kulturowego i Humanizacji Biznesu Wyższej Szkoły Informatyki i Zarządzania w Rzeszowie. Prorektor Europejskiej Akademii Sztuk w Warszawie. Kanclerz kapituły odznaczenia "Polonia Mater Nostra est".

Autor około 50 rozpraw naukowych i książek.

Autor wielu kościołów i wnętrz kościelnych i innych realizacji w Polsce i zagranicą.

Autor cyklu telewizyjnego "Piórkiem i węglem" a także autor cyklów: "Klub pod Smokiem", "Szperacze", "Spotkanie z zabytkami", "Dźwięk i linia", "Być tutaj", "Nad Niemnem, Piną i Prypecią" "Spotkanie z prof. Zinem", "Sztuka patrzenia", "Nasze korzenie", "Opowieści domu rodzinnego".

Autor scenografii teatralnych.

Członek Towarzystwa Miłośników Historii i Zabytków Krakowa. Członek Towarzystwa Opieki nad Zabytkami. Członek Maksykańskiej Akademii Architektury. Członek Ogólnopolskiego Komitetu Grunwaldzkiego (1986-89).
Prezes Związku Nauczycielstwa Polskiego Politechniki Krakowskiej (1962-72).

Odznaczenia i nagrody: Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1998), Krzyż Komandorski OOP, Krzyż Oficerski OOP, Krzyż Kawalerski OOP, Złoty, Srebrny (1952) i Brązowy (1950) Krzyż Zasługi, Medal KEN, Złoty Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis (2006), Medal Polonia Mater Nostra Est (2001), Złoty Ekran - za indywidualność telewizyjną - dwukrotnie (1975, 1980), Medal Meksykańskiej Akademii Nauk za całokształt działalności konserwatorskiej, Nagroda im. Herdera za konserwacje i badania architektoniczne (1979).
Laureat Nagrody im. Księdza Janusza Stanisława Pasierba Conservator Ecclesiae Stowarzyszenia Konserwatorów Zabytków (2003).

Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie (23.05.2007).