Izba Architektów Rzeczypospolitej Polskiej
Stowarzyszenie Architektów Polskich
Tadeusz Stanisław KłosJerzy Bogusław WilkRyszard Zygmunt DąbrowskiHenryk ToczydłowskiJózef PokrzywnickiZdzisław ForkasiewiczWitold SkowronekZbigniew Stanisław WnukHieronim JurewiczJózef KuźniarWojciech MichalskiZbigniew DrouetMarek S. BieniewskiBolesław Szmidt (Schmidt)Mieczysław PiprekMarian BenkoStefan DrobnikEmil HolzerEdward MazikMariusz Krzysztof MulakZbigniew JarnuszkiewiczLech ZaleskiMarek Adam GawronZygmunt MieszkowskiWacław EytnerMichał KaczorowskiJan Bolesław BieńkowskiBronisław Władysław Tadeusz Colonna-CzosnowskiWojciech Franciszek OrlikJózef WołkanowskiKonrad January PławińskiAntoni Aleksander JawornickiZbigniew OdrzywolskiDanuta DzierzgowskaStefan JelnickiJan KlimaszewskiWojciech StruzikJacek NawrockiHenryk MicułaAgnieszka Jaderny-GawronHanna Kozaczewska-GolaszRyta Stachowicz-GniazdowskaMarek Ludwik WrońskiBogumił HusakAndrzej Antoni Gniazdowski
In memoriam - Pamięci Architektów Polskich
Wiesław Stanisław Kempka
Członek Izby Architektów Rzeczypospolitej Polskiej
Członek Stowarzyszenia Architektów Polskich

arch. Wiesław Stanisław Kempka

* 09.11.1938, Jaworzno

† 07.06.2017

Wiesław Stanisław Kempka - architekt, urbanista, rzeźbiarz, grafik.
​Członek SARP O. Kraków (od 1964). Członek Mazowieckiej Okręgowej Izby Architektów RP.
Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej (1963).

Projektant w Biurze Projektowo-Badawczym Budownictwa Ogólnego w Krakowie (1963-72). Asystent w Krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w Zakładzie Rzeźby na Wydziale Architektury Wnętrz (1968-69). Adiunkt w Zakładzie Urbanistyki i Architektury Miast i Osiedli Wiejskich w Warszawie (1978-84). Kierownik zespołu dla projektów specjalnych MON w Algierii (1972-77). Szef zespołu i główny projektant w firmie rządowej "Sonaghter" w Algierii (1980-84). Architekt–Doradca w Urzędzie Prezydenta Republiki Algierii (od 1981). Starszy projektant w Centralnym Ośrodku Studialno-Projektowym Budownictwa Mieszkaniowego "Inwestprojekt" w Warszawie (1985-86).

Konkursy m.in.:
- na projekt koncepcyjny urbanistyczno-architektoniczny hotelu komunalnego w Łodzi (1964) - współautor Olgierd Krajewski - wyróżnienie równorzędne;
- SARP nr 381 - na projekt zagospodarowania przestrzennego rejonu Dworca Wschodniego i dzielnicy mieszkaniowej „Szmulowizna” w Warszawie (1966) - współautor Władysława Ziemblińska-Jankowska - wyróżnienie II stopnia równorzędne;
- na projekt zagospodarowania przestrzennego miasta Kazimierz Dolny (1966) - współautor Janina Knapówna; współpraca W. Ziemblińska-Jankowska - wyróżnienie II stopnia równorzędne;
- SARP nr 414 - na projekt siedziby NOT w Krakowie (1968) - współautor Jerzy Gardulski - wyróżnienie I stopnia równorzędne;
- SARP nr 432 - na projekt dzielnicy mieszkaniowej im. Marii Skłodowskiej-Curie w Zabrzu (1969) – współautorzy: J. Gardulski, O. Krajewski - I nagroda.

Pochowany na Cmentarzu Prądnik Czerwony w Krakowie (19.06.2017).

 

************************************************************
WSPOMNIENIE

WIESŁAW KEMPKA 1938-2017
Architekt i urbanista, rzeźbiarz i grafik o bogatym dorobku w kraju i za granicą. Autor wielu znanych realizacji i projektów architektonicznych, urbanistycznych i rzeźbiarskich, laureat 14 konkursów krajowych i międzynarodowych. Niezwykle aktywny, odpowiedzialny i pracowity, życzliwy kolega i przyjaciel, utalentowany i wszechstronny projektant.
W piątek 7 czerwca 2017 roku pożegnaliśmy naszego Kolegę. Odszedł człowiek nieprzeciętny, pełen pasji twórczej, kreatywny architekt, urbanista, rzeżbiarz i grafik. Był twórcą przestrzeni, który w swoich projektach ujawniał znakomite wyczucie formy harmonizującej z funkcją i kontekstem otoczenia dzięki doskonałemu opanowaniu warsztatu zawodowego, a także dzięki swoim uzdolnieniom plastycznym i rzeźbiarskim.
Można stwierdzić, że był architektem i urbanistą z powołania.
Już w czasie studiów na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej, które ukończył w 1963 roku, wykazywał w swoich projektach kursowych i projekcie dyplomowym znaczną biegłość, a nawet dojrzałość. Wyróżniał się też swoimi pracami plastycznymi, a pasjonowała Go szczególnie rzeżba. Jako student zdobył wyróżnienia w konkursach ogólnopolskich na projekty pomnika I Armii Wojska Polskiego (1959) i projekt J. Marchlewskiego w Łodzi (1961). Zaprojektowane przez Niego elementy plastyczne, pamiątkowe, znicz i płyta upamiętniająca Hołd Pruski zostały umieszczone na Rynku Krakowskim (1963). Także jako student przedstawił w ogólnopolskim konkursie projekt Centrum Płocka (1962).
W krakowskim Biurze Projektowo-Badawczym Budownictwa Ogólnego, gdzie bezpośrednio po studiach rozpoczął pracę, szybko zyskał uznanie jako odpowiedzialny, samodzielny i utalentowany projektant (1963-1972). Współpracownicy i były Dyrektor wspominają Go z uznaniem i życzliwością, przypominają, że żartobliwie nazywali Wiesława „pistoletem” jako bardzo sprawnego projektanta, broniącego z przekonaniem i skutecznie swoich koncepcji. Niewielkiego wzrostu, znany był z wielkiego uporu i wytrwałości w pracy. W czasie pracy w Krakowskim Biurze zrealizowano według projektów Wiesława, dwanaście dużych obiektów mieszkalnych, zespoły usług, hotele, wnętrza, Osiedle Mieszkaniowe Krowodrza Górka w Krakowie. Trzy realizacje uzyskały tytuły „Vicemister Krakowa”- budynek mieszkalny XI k. (tzw. „profesorski”) przy ul. Łobzowskiej, budynek XI k. na Osiedlu Krowodrza Górka i wnętrza w salach stołówki PB HiL. Nie zadowalając się sukcesami w Biurze, równocześnie uczestniczył z powodzeniem w konkursach architektonicznych i urbanistycznych zdobywając nagrody i wyróżnienia, między innymi: I nagrodę w konkursie na „Miasto Dynamiczne na przykładzie Ostrołęki”(1967), „Osiedle Marii Skłodowskiej Curie” w Zabrzu (1969 – I nagroda i realizacja), „Śródmieście Malborka” (1967 – wyróżnienie), „Dom Technika w Krakowie”(1968 – wyróżnienie), „Zagospodarowanie Kazimierza n. Wisłą” (1966) i „Osiedle Szmulowizna” w Warszawie (1966) – projekty wyróżnione. Kilka z jego projektów nagrodzonych w konkursach i realizacji prezentowano w miesięcznikach „Architektura” i „Miasto”.
Wiesław znajdował jeszcze czas i energię aby równocześnie pracować jako asystent w Krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w Zakładzie Rzeźby na Wydziale Architektury Wnętrz (1968-1969). Przeniósł się do Warszawy, pracując jako adiunkt w Zakładzie Urbanistyki i Architektury Miast i Osiedli Wiejskich (1978-1984), gdzie brał udział w dużych, rządowych programach naukowo-badawczych (PR-5, ”Kompleksowy Rozwój Budownictwa Mieszkaniowego”). W opiniach z tego okresu napisano, że arch. Wiesław Kempka „… wyróżnia się bardzo dobrym przygotowaniem zawodowym, inicjatywą, obowiązkowością i sumiennością. Ma duże zdolności w zakresie analizy oraz kojarzenia zjawisk, jest pracownikiem inteligentnym i ambitnym…. W 30 osobowym zespole ..wykazał dużą umiejętność zespołowej współpracy.. i współżycia z kolegami…” To zaangażowanie w pracy naukowo-badawczej zaowocowało otwarciem przewodu doktorskiego na WA PK.
Szukając możliwości realizacji twórczych ambicji został oddelegowany do Algierii w ramach kontraktu z PHZ Polserwis (1972-1977), do rządowej instytucji „Ecotec” jako kierownik zespołu dla projektów specjalnych MON. Samodzielna praca kierownika i głównego projektanta, ujawniła duże umiejętności Wiesława w koordynacji i kierowaniu zespołem, w dodatku w zupełnie innym kulturowo środowisku. Każdy, kto pracował w podobnych warunkach, zna skalę trudności z jakimi musiał się uporać Wiesław.
Zakres jego działań projektowych i studialnych w Algierze był bardzo zróżnicowany. Począwszy od studiów nad typizacją i systemami prefabrykacji przestrzennej w budownictwie mieszkaniowym, podejmowanymi wówczas w arabskich krajach (np. „Zespół Mieszkaniowy El-Hadjar w Annaba”), przez projekty realizacyjne zespołów administracyjnych i usługowych (w Oranie, Constantine i Algierze), a także szkół, instytutów naukowych, hoteli i pawilonu wystawowego na Międzynarodowe Targi w Algierze. Zaprojektował też reprezentacyjną siedzibę dla Prezydium Rządu Algierii, opracował projekty realizacyjne osiedli mieszkaniowych w Draria, Algierze – Ben-Ak-Noun; oraz studia programowo-przestrzenne dla 3 nowych uniwersytetów: Batna, Setif, Tlenaen. Była to pierwsza część najbardziej twórczego okresu w Jego życiu, bo – jak mówił – ”był to szczególny okres prawie natychmiastowych realizacji”.
Po powrocie podjął pracę naukowo-badawczą i projektową w Centralnym Ośrodku Studialno-Projektowym Budownictwa Mieszkaniowego „Inwestprojekt” w Warszawie w zespole prof. Haliny Skibniewskiej (1985-1986). Pracował na stanowisku starszego projektanta nad projektem zabudowy mieszkaniowej osiedla „Sady Żoliborskie”, zyskując uznanie i znakomitą opinię za uzdolnienia architektoniczne, znajomość zawodu i wysoko ocenianą odpowiedzialność.
Po trzech latach od powrotu do Kraju ponownie wyjechał do Algierii, tym razem specjalnie zaproszony przez rząd algierski (1980-1984). Wspominał ten okres jako czas pracy najbardziej owocnej, intensywnej i dającej maksimum satysfakcji zawodowej. Jako szef zespołu i główny projektant w firmie rządowej „Sonaghter” opracował i zrealizował kilka dużych obiektów i zespołów np. siedzibę Ministerstwa Hydrauliki, zespół 5 budynków służbowych, Centrum Szkoleniowe dla Ministerstwa Obrony (4 ha) i rozbudowę fabryki mebli oraz opracował projekt zagospodarowania i rozbudowy Ministerstwa Obrony. Następnie w 1981 r. powołano Wiesława Kempkę, uznając jego kompetencje i doświadczenie, na stanowisko Architekta-Doradcy w Urzędzie Prezydenta Republiki. Objęcie tego stanowiska oznaczało wzmożoną aktywność projektową i koordynacyjną oraz liczne wyjazdy i kontakty z zagranicznymi firmami architektonicznymi, branżowymi i wykonawczymi w Kanadzie, Hiszpanii, Francji i Niemczech, Stanach Zjednoczonych i we Włoszech. W tym okresie zrealizowano Jego kilka bardzo znaczących projektów: Rezydencję Rządową w Algierze-Zeralda, Rezydencję Rządową na Górze Chrea pod Algierem; Rezydencję przy Urzędzie Prezydenta w Algierze; Zespół konferencyjno-wypoczynkowy na przylądku Cap Lindles. Szczególnym i znanym w całym basenie Morza Śródziemnego, jednym z najwyższych w świecie zrealizowanych pomników (95 m), stał się Pomnik na 20-lecie Niepodległości Algierii (Riadh-El-Fath), zrealizowany i opracowany według koncepcji (w ramach międzynarodowego konkursu) i projektu Wiesława Kempki (projekt architektoniczno-rzeżbiarski, plan zagospodarowania terenu, makieta 1:200), przy współpracy rzeźbiarza Mariana Koniecznego (kompozycja rzeżbiarska, makieta 1:50, rzeżby figuralne i płaskorzeźby). Projekt konstrukcji i realizację prowadziła firma Lavalin z Kanady (1981). Celem koncepcji było połączenie funkcji monumentalnych z użytkowymi. Charakterystyczna forma tego olbrzymiego pomnika to 3 stylizowane liście palmy o wysokości 92 m, spięte tamburem zwieńczonym kopułą w stylu Moreau. U stóp pomnika, w cieniu olbrzymich wygiętych w łuk liści, znajduje się plac dostępny z monumentalnych schodów z tablicami pamiątkowymi oraz trzema 7 metrowymi rzeźbami figuralnymi bohaterów. Z placu można wejść do muzeum i amfiteatru w przyziemiu. W gigantyczną rzeżbę wkomponowano w zwieńczeniu platformę widokową z salą i zapleczem, dostępną windą i wewnętrznymi schodami oraz antenę TV. Konstrukcja tego monumentu jest nowatorskim i unikalnym rozwiązaniem.
Pomnik jest dominującym elementem urbanistycznego założenia kompleksu kulturalno-wypoczynkowego z rozległym parkiem, pałacem kongresowym, nowym parlamentem, biblioteką i reprezentacyjnym hotelem. Przedsięwzięcie to zmieniło oblicze Nowego Centrum Algieru i wyznaczyło nowy kierunek rozwoju.
Poważne problemy zdrowotne żony i konieczność opieki nad synem zmusiły Wieslawa do powrotu do kraju. Po śmierci żony jego powrót do pracy w Algierii okazał się niemożliwy pomimo trwającego kontraktu. Jak się póżniej okazało, to intryga i działania jego ostatniego, wpływowego współpracownika, rzeźbiarza (sprowadzonego dzięki staraniom Wiesława), sprawiła, że stracił pracę i pozostawione w Algierze mienie, oszczędności i prawie ukończoną pracę doktorską.
Nagromadzenie problemów i niepowodzeń, oraz straty materialne stały się przyczyną drastycznej i trwałej utraty zdrowia, skutkując inwalidztwem Wiesława. Wielokrotne starania o powrót do Algierii i odzyskanie mienia okazały się daremne.
Pomimo dramatycznych przeżyć, utraty zdrowia i ograniczeń, był nadal aktywny koncepcyjnie. Dzięki znakomitemu opanowaniu programów projektowania cyfrowego mógł indywidualnie, do końca życia, projektować. Opracował szereg projektów w międzynarodowych konkursach, przedstawiał w sieci fascynujące koncepcje futurystycznej architektury i urbanistycznych założeń. Jego liczne prace z tego okresu można oglądać na portalu Youtube i na Jego stronie internetowej np. „Dom na wodzie” ( 2006); „White House” (2008); ”White House Redux Solution II i III”; „The Future of Architecture” (https://www.youtube.com/watch?v=0jU9KzsU0zo) i „Zaha Hadid Generative Components” - to Jego wypowiedzi obrazami na temat kierunków przyszłości formy. Również w ostatnich pracach konkursowych: „Astana Pantheon” w Kazachstanie i „Kościół w Osiedlu Żerniki” we Wrocławiu przedstawił mocne i futurystycznie ukształtowane, dojrzałe i skończone kompozycyjnie projekty zespołów przestrzennych.
Zamieszczał w sieci wiele animacyjnych żartów (np. ”J.S. Bach Bodinerie”, „The National Flage USA” Cinema-4D Maxon), świadczących o biegłości warsztatowej i dużym poczuciu humoru. Był niezmiennie i stale zafascynowany architekturą. W swojej twórczości dbał szczególnie o uzyskanie właściwego wyrazu formy architektonicznej, jasnej i czytelnej w swojej prostocie. W planach urbanistycznych wypracowywał charakterystyczny kompozycyjnie, łatwy do odczytania układ przestrzenny.
W każdym projekcie dążył do uzyskania rozwiązań indywidualnych, o przemyślanej funkcji, harmonijnej oraz czytelnej formie i konstrukcji.
Był człowiekiem przyjaznym i ufnym w kontaktach z ludżmi. Do końca żył pracą i dysponował dużym twórczym potencjałem, którym mógłby inspirować młode pokolenie architektów.
Pożegnaliśmy Wiesława z wielkim żalem.

Włodzimierz Gleń, Kraków, czerwiec 2017

 

 

Galeria:

Projekt konkursowy na Osiedle Szmulowizna w Warszawie (1966) - wyróżnienie II stopnia równorzędne; fot.: Architektura 1967 nr 2Projekt konkursowy na Krakowski Dom Technika (1968) - wyróżnienie I stopnia równorzędne; fot.: Architektura 1969 nr 2-3

Źródła:

Udostępnij na:
Biogram dodano: 14.06.2017 | Aktualizacja: 07.06.2023, 01:38:06 | Wyświetleń od 01.01.2018 r.: 2765