Izba Architektów Rzeczypospolitej Polskiej
Stowarzyszenie Architektów Polskich
Marek Janusz KryńskiJacek Bronisław CzekajWiesław RomańskiRyszard Jerzy MillerWiesław KaźmierskiBronisław RzeźniczakJan ZdanowiczLech Ludomir GawronTeodor Władysław ZepMaksymilian Jerzy JagodzińskiJacek KardaszewskiRoman Marian SołtyńskiMarian SulikowskiTadeusz SumieńStefan RóżyckiAleksander KodelskiKazimierz BiszewskiMaciej Tadeusz ChrzanowskiJerzy Władysław BaumillerZofia ChmielewskaFeliks KanclerzJan SkotarekBohdan PaczowskiRoman ChrystowskiZygmunt Władysław MięsowiczWojciech StudentJózef Marian SzostakEryk MojJozua OberlederCzesław WolffStanisław HagerMirosław Jerzy SiwikTadeusz Aleksander MycekCzesław CelmerowskiWiesław ŁabanZygmunt Jan SkrobańskiMirosław ZałuskiTadeusz Józef HornungAlicja TymczyszynZdzisław TarwidGrzegorz PełczyńskiJózef RurańskiZofia ŚwitakowskaGabriel KonopkoJolanta Zach
In memoriam - Pamięci Architektów Polskich

Znajdź architekta


Wyszukiwanie zaawansowane

Kalendarium

15 lutego 2025 r.

Urodzili się:

Zmarli:

Ostatnio dodani

Ostatnio zmarli

Wszyscy architekci

Dodaj architekta

II WŚ - lista strat

Okrągłe rocznice

Kontakt

Polityka cookies

Waldemar Franciszek Niewalda
Członek Izby Architektów Rzeczypospolitej Polskiej

dr inż. arch. Waldemar Franciszek Niewalda

* 10.07.1940, Warszawa

† 30.12.2024, Krzywaczka

Waldemar Franciszek Niewalda - architekt, konserwator zabytków.
Członek Małopolskiej Okręgowej Izby Architektów RP.
Absolwent Wydziału architektury Politechniki Krakowskiej. Doktor nauk technicznych - PK.

Projektant w Pracownie Konserwacji Zabytków w Krakowie (1970-98). Własna firma projektowo-badawcza w Krakowie (od 1998).

Autor prac badawczych i projektowych w zabytkowych obiektach Krakowa i Małopolski,  m.in.:
- klasztor oo. Franciszkanów;
- klasztor oo. Dominikanów;
- klasztor ss. Bernardynek;
- mury miejskie z Barbakanem w Krakowie;
- zespół domów ul. Kanoniczej;
- fortyfikacje Lipnicy Murowanej, Wawelu, Jasnej Góry, Dobczyc i Szydłowa;
- zamki: Wieliczka, Ojców, Bobolice, Mirów, Rabsztyn, Racibórz, Wiśnicz, Niedzica i Czorsztyn.

Uczestnik prac badawczych m.in.:
- świątynia Hatszepsut w Egipcie;
- pałac Beja w Konstantynie w Algierii;
- inwentaryzacja szałasów tatrzańskich;
- studia krajobrazowe miast: Krynica, Krościenko, Cieszyn, Wieliczka, Myślenice, Stary Sącz.

Publikacje m.in.:
Problemy badawcze i projektowe krakowskiego Okołu - praca doktorska;
- Mury Floriańskie i Barbakan, Waldemar Niewalda, Kazimierz Radwański, Emil Zaitz, Kraków, Muzeum Historyczne Miasta Krakowa 1999;
Średniowieczne fortyfikacje Krakowa - odcinek północny w świetle ostatnich badań, Waldemar Niewalda, Halina Rojkowska, Emil Zaitz, Agencja Wydawnicza Zebra, 2001.

Członek Komisji Naukowej Architektury Militaris PAN. Członek Stowarzyszenia Historyków Sztuki.

Członek Polskiego Związku Alpinizmu.

Odznaczenia m.in.: Zasłużony dla miasta Krakowa w dziedzinie ratowania zabytków, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie).

*********************************************************

Waldemar NIEWALDA (1940-2024)

Urodził się w Warszawie 10 lipca roku 1940, lecz większość życia spędził w Krakowie. Ukończył studia na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej, pracował na uczelni, potem w biurze Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków pod kierunkiem dr Hanny Pieńkowskiej wybitnej konserwator zabytków Małopolski. Z inicjatywy Hanny Pieńkowskiej inwentaryzował między innymi szałasy pasterskie w Tatrach.
Od roku 1970 r. pracował w Oddziale Krakowskim Przedsiębiorstwa Pracownie Konserwacji Zabytków, w najlepszym okresie jego rozwoju. Współtworzył komórkę badań architektonicznych, przekształconą z czasem w odrębną Pracownię Badań Architektonicznych.
Od 1998 r. aż do śmierci kontynuował działalność we własnej pracowni, w ścisłej współpracy z firmą Pracownie Konserwacji Zabytków w Krakowie S.A. (która powstała w 1991 r. na bazie PP PKZ).
Był jednym z prekursorów syntetycznego ujęcia metodologii badań architektonicznych, sposobu ich dokumentowania oraz miejsca w problematyce studialnej i konserwatorskiej budynków zabytkowych; pojętej szeroko jako współpraca z historykami sztuki, archeologami, konserwatorami dzieł sztuki, projektantami i wykonawcami prac remontowych.
Chętnie angażował się w konsultacje i wspieranie młodszych adeptów sztuki badawczej. Prowadził zajęcia dla studentów w Katedrze Historii Architektury Konserwacji Zabytków Politechniki Krakowskiej.
Przedmiotem jego rozprawy doktorskiej, napisanej na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej w 2004 r. były problemy badawcze i projektowe krakowskiego Okołu.
Był autorem i współautorem ponad 100 publikacji naukowych dotyczących szeroko pojętej problematyki badań i konserwacji zabytków.
Prace badawcze, studia urbanistyczne i krajobrazowe oraz projekty budynków i zespołach zabytkowych prowadził nie tylko w Krakowie i południowej Polsce. Brał udział w ekspedycji do Egiptu w ramach badań świątyni grobowej Hatszepsut z XV w. p.n.e. W ramach zagranicznych misji PKZ-tów prowadził też badania pałaców Chanów Krymskich w Bakczysaraju i Beja w Konstantynie (Algeria), w bułgarskim Bałcziku, Zamku Kawalerów Mieczowych w Rydze oraz na Cmentarzu Orląt we Lwowie.
Istotny jest jego wkład w badania nad średniowieczną architekturą sakralną. Główne prace w Krakowie to badania klasztoru oo. Franciszkanów, klasztoru oo. Dominikanów, klasztoru ss. Bernardynek, murów miejskich wraz z Barbakanem, badania i projekty domów przy ul. Kanoniczej w zespole Okołu, fortyfika cji Wawelu, a także Jasnej Góry, Dobczyc, Szydłowa, Lipnicy Murowanej, zamków: w Wieliczce, Ojcowie, Wiśniczu, Pieskowej Skale, Korzkwi, Bobolicach, Mirowie, Rabsztynie, Raciborzu, Czorsztynie, Nidzicy a ostatnio zamku w Olsztynie koło Częstochowy. Był autorem studiów krajobrazowych wielu miast w tym: Krynicy, Krościenka, Cieszyna, Wieliczki, Myślenic, Starego Sącza.
Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi, Złotą Odznaką Zasługi w Opiece nad Zabytkami, pośmiertnie otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski. Zasługi Niewaldy dla badań i ochrony zabytków, w tym zwłaszcza krakowskich, zostały docenione przez środowisko: w roku 2014 został laureatem Nagrody im. Klemensa Bąkowskiego, corocznie przyznawanej przez Towarzystwo Miłośników Historii i Zabytków Krakowa za „upowszechnianie wiedzy o Krakowie, utrwalanie poszanowania dla pamiątek i zabytków miasta oraz troskę o ich stan”.
Był członkiem Komisji Naukowej Architektura Militaris PAN, Stowarzyszenia Historyków Sztuki, Towarzystwa Przyjaciół Fortyfikacji i Polskiego Związku Alpinizmu.
Był człowiekiem skromnym, nielubiącym rozgłosu, obdarzonym darem dzielenia się wiedzą i pomocą z każdym, kto tego potrzebował.
Krakowskie środowisko architektoniczne i konserwatorskie straciło nieocenionego specjalistę.

https://www.mpoia.pl/ (dostęp 9.02.2025)

 

 

Źródła:

  • fot.: https://dziennikpolski24.pl/kto-jest-kim-w-krakowie/ar/2488440 (dostęp 3.01.2025)
Udostępnij na:
Biogram dodano: 03.01.2025 | Aktualizacja: 03.01.2025, 16:53:31 | Wyświetleń od 03.01.2025 r.: 148