Stanisław Żaryn - architekt, urbanista, konserwator zabytków, wykładowca akademicki.
Członek O. Warszawskiego SARP.
Absolwent (tajnego) Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej (1943). Doktor nauk technicznych (~1960).

Pracownik Biura Odbudowy Stolicy BOS w Warszawie. Wykładowca w Politechnice Warszawskiej (1945-64). Pracownik na Wydziale Architektury Zabytkowej BOS (od 1945). Inspektor Urzędu Konserwatorskiego m.st. Warszawy (od 1948). Naczelnik Wydziału Architektury i Urbanistyki Zarządu Muzeów i Ochrony Zabytków (1957-59). Organizator i kierownik Komisji Badań Dawnej Warszawy (1951).

Autor m.in.:
- odbudowa i adaptacja kamienic Strony Dekerta do funkcji Muzeum Historycznego Warszawy;
- restytucja kamienicy patrycjuszowskiej Burbachów, ul. Brzozowa 5/9, Warszawa (1956-61) - współautorzy: Tadeusz Makowski, Jerzy Pawłowski.

Konkursy m.in.:
- na projekt Pomnika Bohaterów Warszawy (1958) - współautorzy: Wacław Kowalik, Zbigniew Krasnodębski - zakup.

Publikacje m.in.:
- Kamienica Warszawy XV i XVI wieku (1963);
- Dlaczego chronimy zabytki; Arkady (1967);
- Trzynaście kamienic staromiejskich (1972);
- Stanisław Żaryn konserwator zabytków Warszawy; Muzeum Historyczne m.st. Warszawy (1974).

Uczestnik kampanii wrześniowej 1939. Żołnierz AK, pseudonim "Bej". Uczestnik Powstania Warszawskiego.

Odznaczenia m.in.: Medal „Sprawiedliwy wśród Narodów Świata”, Srebrny Krzyż Zasługi, Medal 10-lecia Polski Ludowej, Złota Odznaka Honorowa "Za Zasługi dla m.st. Warszawy".
Laureat nagrody państwowej II stopnia zespołowej za twórczą rekonstrukcję architektoniczną Rynku Starego Miasta w Warszawie (1953).

Pochowany na cmentarzu w Wiązownie.