Rudolf Franciszek Śmiałowski - architekt, konserwator zabytków, wykładowca akademicki.
Członek SARP O. Kraków.
Absolwent Wydziału Architektonicznego Politechniki Lwowskiej (1928). Profesor nadzwyczajny (1949), profesor zwyczajny (1966).

Starszy asystent Katedry Budownictwa WA PL u prof. T. Obmińskiego. Wykładowca w Państwowej Szkole Budownictwa oraz w Żeńskiej Szkole Architektury im. St. Noakowskiego w Warszawie (do 1939). Dyrektor miejskiej Szkoły Budowlanej II° w Warszawie (1939-44) - wykłady z budownictwa ogólnego i budownictwa miejskiego. Kierownik tajnej ekspozytury Wydziału Architektonicznego Politechniki Warszawskiej w Zakopanem (1944) - wykłada budownictwo ogólne i geometrię wykreślną. W 1945 r. Współorganizator Wydziałów Politechnicznych Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Kierownik Katedry Budownictwa Ogólnego na Wydziale Architektury AGH w Krakowie. Dziekan Wydziału Architektury (1948-51). Członek I Kongresu Nauki Polskiej (1950/51). Członek Sekcji Architektury i Urbanistyki PAN (od 1957), członek Sekcji Budownictwa KIL PAN (od 1959). Wykładowca w Wieczorowej Szkole Inżynierskiej w Zielonej Górze (1951-59), wykładowca w Katedrze Etnografii Słowian Uniwersytetu Jagiellońskiego (1964-70).

Publikacje m.in.:
- Budownictwo drewniane i młyny wietrzne na Ziemi Lubuskiej; współautor Elżbieta Dąmbska-Śmiałowska, Poznań, 1968;

Członek założyciel SARP. Członek Rady Głównej SARP. Prezes ZO SARP (1949-50). Członek GSK SARP (1957-59).

Członek założyciel Lubuskiego Towarzystwa Naukowego w Zielonej Górze.

Uczestnik Powstania Warszawskiego.

Odznaczenia m.in.: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Edukacji Narodowej, tytuł Zasłużony Nauczyciel PRL.

Brat architekta Władysława Śmiałowskiego (1898-1967). Mąż architektki Elżbiety Dąmbskiej-Śmiałowskiej (1924-2021).

Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.