Marian Lalewicz - architekt, wykładowca akademicki.
​Członek O. Warszawskiego SARP.
Absolwent Wydziału Architektury Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu (1901).

Wykładowca historii sztuki i architektury w uczelniach petersburskich (do 1917). Wykładowca w Akademii Sztuk Pięknych i na Politechnice Warszawskiej (od 1918). Dziekan Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej (1925-27). Prorektor Politechniki Warszawskiej (1935-38). Nauczyciel w Państwowej Wyższej Szkole Technicznej (1942-44).

Autor m.in.:
- dom Spółdzielni Mieszkaniowej Inżynierów Komunikacji, ul. Pługa 1/3 i ul. Mochnackiego 21, Warszawa (1923);
- budynek NBP w Siedlcach (1924);
- gmach Oddziału Banku Polskiego w Sosnowcu (1924);
​- gmach Oddziału Banku Polskiego w Tomaszowie Mazowieckim (1924);
- gmach Banku Polskiego, pl. Wojciecha Bogusławskiego 2, Kalisz (1924-26);
- Dom Akademicki, ul. Tamka 4, Warszawa (1925);
- gmach Państwowego Instytutu Geologicznego, ul. Rakowiecka 4, Warszawa (1925-30);
- gmach Państwowego Banku Rolnego, ul. Nowogrodzka 50, Warszawa (1926-27);
- budynek Dyrekcji Kolei Państwowych, ul. Targowa 74, Warszawa (1927-30);
- kościół garnizonowy w Gdyni (1935-39);
- gmach Banku Rolnego w Toruniu (1936-38);
- budynek banku w Łucku.

Członek Koła Architektów w Warszawie. Zastępca sędziego Sądu Koleżeńskiego Koła (1930).
Członek O. Warszawskiego SARP (od 1934). Sędzia konkursowy SARP (1938).

Członek Towarzystwie Opieki nad Zabytkami Przeszłości w Warszawie, prezes Towarzystwa (1930-35).

Rozstrzelany przez Niemców w powstaniu warszawskim, w sierpniu 1944 wraz z ok. 200 innymi osobami w egzekucji przy ul. Dzikiej 17 w Warszawie.

Odznaczenia m.in.: Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1923), Złoty Wawrzyn Akademicki Polskiej Akademii Literatury (1936).

Ojciec architekta Witolda Lalewicza (1905-1991)

Symboliczny grób znajduje się na Cmentarzu Stare Powązki w Warszawie.