Maria Waschko (zd. Pudelewicz) - architekt.
Członek SARP O. Poznań. Członek Stowarzyszenia Szpitalnictwa Polskiego.
Absolwentka Wydziału Architektury Szkoły Inżynierskiej w Poznaniu (1951). Status architekta twórcy (1987).

Pracownik Dyrekcji Budowy Osiedli Robotniczych (1950-55), Miastoprojektu w Poznaniu (1955-73).

Autorka lub współautorka:
- Szpital Ogólny i obiekty towarzyszące we Włocławku (1962);
- rozbudowa Szpitala im. Franciszka Raszei w Poznaniu (1962);
- przebudowa Liceum Medycznego w Poznaniu (1962);
- hotel dla pielęgniarek w Poznaniu z przychodnią (1964);
- domy mieszkalne kolejarzy na Łazarzu w Poznaniu (1966);
- rozbudowa Instytutu Rehabilitacji Akademii Medycznej w Poznaniu (1968);
- Szpital Wojewódzki w Poznaniu (1966-72) - współautorzy: Henryk Marcinkowski (kierownik zespołu), Bogdan Celichowski, Jerzy Wciórko;
- Przemysłowa Przychodnia Specjalistyczna w Poznaniu (1973);
- Szpital Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, ul. Dojazd 34, Poznań (1972-76) - współautorzy: H. Marcinkowski, Piotr Namysł, Tadeusz Biegański;
- biurowiec, motel i bungalow w Akrze - Ghana (1974).

Odznaczenia m.in.: Srebrna Odznaka Miastoprojektu.

Pochowana na Cmentarzu Junikowskim w Poznaniu (28.03.2007).

***************************************************************************
WSPOMNIENIE O KOLEŻANCE MARII WASCHKO

28 marca 2007 r. pochowaliśmy w rodzinnym grobowcu na cmentarzu Junikowskim naszą koleżankę Milę Waschko, urodzoną w 1925 roku w Toruniu. Ojciec Kazimierz Pudelewicz - Naczelnik Wydziału Elektrycznego w Urzędzie Wojewódzkim w Poznaniu. Matka Leokadia, znająca kilka języków obcych, w okresie powojennym wychowywała i sama utrzymywała z korepetycji trzy córki i młodszego syna. Najstarsza Ola studiowała matematykę i przeniosła się do Warszawy, średnia Mila studiowała architekturę, a najmłodsza Róża studiowała ekonomię i następnie pracowała w pracowni urbanistycznej w Poznaniu. Bywałam w tym okresie w ich dużym mieszkaniu przy ulicy Matejki.

Znałam Milę Pudelewicz w I klasie Gimnazjum im. Generałowej Jadwigi Zamoyskiej w roku szkolnym 1938/39, ponownie spotkałam się z Nią na studiach architektonicznych w Szkole Inżynierskiej w l. 1947-1951. Po roku 1955, każda z nas pracowała w innej pracowni Miastoprojekt – Poznań, jednak często wyjeżdżałyśmy wspólnie na konferencje i delegacje. Mila miała wiele zainteresowań kulturalnych (kino, teatr, koncerty, wystawy), pasjonowała się tańcem i zabawą, nade wszystko cieszyła się życiem. Była osobą towarzyską, żywiołową i przekorną z usposobienia - zapewne prawem kontrastu wybrała na męża Zygmunta Waschko. Zdaniem Przyjaciół, dla których dom Mili i Zygmunta był zawsze gościnny i otwarty, Mila bardzo była związana ze swoją siostrą Różą, która była dobrym duchem i pomocną dłonią w przygotowaniu przyjęć towarzyskich i uroczystości rodzinnych.

Pracę zawodową Mila rozpoczęła w latach 1950-55 od Dyrekcji Budowy Osiedli Robotniczych DBOR w charakterze inspektora nadzoru, a następnie w l.1955-73 projektanta i st. projektanta Miastoprojektu – Poznań, w pracowni służby zdrowia, kierowanej najpierw przez arch. Janinę Czarnecką, a następnie przez arch. Henryka Marcinkowskiego. W 1968 r. otrzymała srebrną odznakę „Miastoprojektu”, a w r. 1987 Prawa Twórcy przyznawane na wniosek SARP przez Ministra Kultury i sztuki. Była członkiem Stowarzyszenia Architektów Polskich, Stowarzyszenia Szpitalnictwa Polskiego i Towarzystwa Opieki nad Zwierzętami. Do ważniejszych projektów architektonicznych Marii Waschko należą: Szpital ogólny we Włocławku, ul. Wieniecka, wraz ze szkołą i internatem pielęgniarek, oraz zespołem mieszkalnym (w zespole arch. Czarneckiej – realizacja 1957-62), szpital im. Fr. Raszei w Poznaniu – rozbudowa o blok operacyjno-diagnostyczny i laboratoria, wraz z hydro i fizykoterapią (realizacja 1959-62), przebudowa Liceum Medycznego im. Curie Skłodowskiej w Poznaniu ul. Szamarzewskiego (realizacja 1961-62), budynek mieszkalny i hotelowy dla pielęgniarek z częścią socjalną i z przychodnią lekarską w Poznaniu, ul. Kazimierza Wielkiego/Mostowa (realizacja 1961-64), budynek mieszkalny dla pracowników PKP w Poznaniu przy ul. Łukasiewicza/Zwartej (realizacja 1961-64), oraz przy ul. Łukasiewicza/Caliera (realizacja 1961-66), Przemysłowa Przychodnia Specjalistyczna z zespołem diagnostyczno-zabiegowym i rehabilitacyjnym w Poznaniu ul. Krańcowa (realizacja 1969-73), Instytut Rehabilitacji przy szpitalu Klinicznym Akademii Medycznej w Poznaniu, ul. 28 Czerwca - blok łóżkowy oraz zabiegowy, terapeutyczny i dydaktyczny (realizacja 1964-68 - współautorstwo z W. Preisem).

W l. 1969-74 Mila wyjechała razem z mężem Zygmuntem do Akry – Ghany i zaprojektowała tam biurowiec, motel i bungalow, ale afrykański klimat nie służył Jej i powróciła wcześniej do kraju. Nasze kontakty w ostatnich latach osłabły, gdy Mila i Zygmunt, po powrocie z Afryki zamieszkali w jego domu rodzinnym na ul. Norwida, a głównym źródłem zainteresowania Mili była córka Karina i wnuczka Milena, mieszkające we Francji, z którymi miała stałą łączność – śpiewając wnuczce przez telefon. Niestety, już mi Mila nie zanuci tej piosenki.

Regina Pawuła-Piwowarczyk

Zobacz karty obiektów tego architekta:

• Bohdan Celichowski, Henryk Marcinkowski, Jerzy Wciórko, Maria Waschko - Szpital Wojewódzki, Poznań (1966)