Lech Dymitr Kadłubowski - architekt, wykładowca akademicki.
Członek SARP O. Wybrzeże.
Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Gdańskiej (1948).

Pracownik Centralnego Biura Projektów Architektonicznych i Budowlanych w Gdańsku (1949-63), równolegle asystent na Wydziale Architektury Politechniki Gdańskiej. W Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (1950-87) prowadził Pracownię Projektowania Architektonicznego, a następnie Pracownię Projektowania Wstępnego i Pracownię Projektowania Architektury Wnętrz na Wydziale Architektury. Dziekan Wydziału Architektury (1964-69, 1978-80).

Autor m.in.:
- historyczna część Głównego Miasta Gdańska (1954-58) - generalny projektant;
- budynek Poczty ul. Długa w Gdańsku;
- Teatr Wybrzeże na Targu Węglowym, Św. Ducha 2, Gdańsk (1965-67) - współautor Daniel Olędzki; współpraca: Bogusław Brzęczkowski, Jakub Wujek - Nagroda Ministra Kultury i Sztuki II stopnia (1967);
- pawilon meblowy, Targ Węglowy, Gdańsk (~1960);
- Sąd w Białymstoku (1953-58);
- budynki mieszkalne w Gdańsku i Gdyni;
- szkoła w Gdańsku-Wrzeszczu - Aleja Wojska Polskiego;
- szkoła w Sopocie - Os. Mickiewicza;
- szkoła podstawowa w Orłowie;
- szkoła w Gdyni;
- kościół w Gdyni (1971-75).

Konkursy m.in.:
- na projekt zabudowy Targu Węglowego w Gdańsku (1953) - III nagroda;
- SARP nr 192 - na projekty szkicowe wnętrza stacji "Metro" w Warszawie - stacja "Plac Teatralny" (1953) - współautorzy: Adam Haupt, Włodzimierz Padlewski, Juliusz Studnicki, Józefa Wnukowa, Jacek Żuławski, Hanna Żuławska - III nagroda równorzędna;
- na projekt Pomnika Bohaterów Warszawy (1958) - współautor Horno-Popławski - wyróżnienie II stopnia rónorzędne;
- SARP nr 391 - na projekt urbanistyczno-architektoniczny zabudowy Targu Węglowego w Gdańsku (1967) - współautorzy: Stefan Listowski, W. Padlewski - III nagroda;
- na projekt architektoniczno-urbanistyczny rozbudowy Politechniki Gdańskiej (1969) - współautor Bogdan Kadłubowski - wyróżnienie I stopnia równorzędne.

Członek Rady SARP (1957-?).

Odznaczenia i nagrody: Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1973), Srebrny Krzyż Zasługi, Złoty Krzyż Zasługi (1954), Nagroda Państwowa II stopnia, Nagroda Ministra Kultury II stopnia, Nagroda Prezydenta m. Gdańska (1980), Złota Odznaka SARP (1988), Medal Księcia Mściwoja II (1997).

Ojciec architekta Bogdana Kadłubowskiego (1944-1990). Dziadek architekta Lecha Mikołaja Kadłubowskiego (1971-2013).

Pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Sopocie.

***********************************************************
WSPOMNIENIE

Stowarzyszenie Architektów Polskich powstałe w roku 1877 na Ziemiach Polskich, od 126 lat zapisuje w kronikach architektów polskich potwierdzających swym członkostwem w SARPie wolę służenia ARCHITEKTURZE ze wszystkimi jej atrybutami.
Profesor architekt Lech Kadłubowski członkiem SARP był już w roku 1949. Nie wszystkim z nas - członkom Stowarzyszenia dane jest zaznaczyć swe miejsce na ścieżce twórczości architektonicznej. Architektowi Lechowi Kadłubowskiemu w tym zakresie los sprzyjał. Natura obdarzyła Go talentem, lata po II Wojnie Światowej mimo siermiężności Polski pojałtańskiej dawały architektom duże możliwości aktywności projektowej i realizacyjnej. Utalentowany architekt Lech Kadłubowski okazał swe umiejętności w projektach i realizacjach architektonicznych oraz w nauczaniu architektury na Politechnice Gdańskiej i Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku.
Urodzony w roku 1916 w guberni Burskiej w Rosji, dokąd Jego rodziców w czasie I Wojny Światowej carskie ukazy ewakuowały z Polski, w roku 1922 wrócił z rodzicami do kraju. Nauki szkoły podstawowej i średniej pobierał na Polesiu i w Wilnie.
W roku 1938 rozpoczął studia architektoniczne na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. Okupację II Wojny Światowej przeżył w Warszawie i na Białostocczyźnie. W roku 1945 przyjechał do Gdańska, gdzie w grudniu 1948 roku otrzymał dyplom magistra inżyniera architekta na Politechnice Gdańskiej. Od marca 1949 roku rozpoczął pracę zawodową w biurze projektów, które po zmianach nazw przez długie lata nosiło nazwę Miastoprojekt Gdańsk.
Jednocześnie był asystentem na Wydziale Architektury Politechniki Gdańskiej u prof. Wacława Tomaszewskiego.
Od roku 1951 rozpoczął pracę w Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku jako adiunkt prowadząc pracownię projektowania architektonicznego potem jako docent i profesor.
W gdańskiej ASP profesor architekt Lech Kadłubowski w latach 1964 – 1969 i 1978 – 1980 pełnił funkcję Dziekana Wydziału Architektury PWSSP w Gdańsku.
W latach 1949 -1984 projektował i realizował liczne obiekty architektoniczne i zespoły urbanistyczne.
Z bogatego dorobku twórczości architektonicznej prof. Lecha Kadłubowskiego wybieramy do przypomnienia:
- Generalny Projektant budowy historycznej części Gdańska – głównego Miasta (lata 1954-1958). Budowy, poprzedzonej głębokimi studiami przeszłości urbanistyki i architektury miasta.
- Budynek Poczty przy ul. Długiej w Gdańsku.
- Projekt i zakończona w roku 1965 budowa Teatru z widownią na 600 miejsc, na Targu Węglowym w Gdańsku.
- Pawilon meblowy w Gdańsku.
- Gmach Sądu w Białymstoku.
- Budynki mieszkalne Gdańska i Gdyni.
- Obiekty szkolne: we Wrzeszczu – Aleja Wojska Polskiego, w Sopocie – Osiedle Mickiewicza, w Orłowie i Gdyni.
- Kościół w Gdyni lata 1971-1975.
- W latach 1965 – 1984 projekty wnętrz budynków administracyjnych, klubowych, kawiarnianych, m.in. w Wyższej Szkole Marynarki Wojennej na Oksywiu.
Profesor architekt Lech Kadłubowski był doceniany przez współczesnych. Był honorowany licznymi nagrodami, odznaczeniami regionalnymi i państwowymi:
- Nagroda Państwowa II stopnia
- Nagroda Ministra Kultury II stopnia
- Nagroda Prezydenta m. Gdańska (1980 r.)
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1973 r.)
Owoce pracowitego i długiego życia profesora architekta Lecha Kadłubowskiego pozwalają nam pożegnać Go dzisiaj łacińską maksymą z Horacego: Non omnis moriar (Nie wszystek umrę).
Małżonce profesora Pani Wandzie Kadłubowskiej, wiernej towarzyszce całego życia i współpracownikami oraz pogrążonej w smutku Synowej z Wnukami i Prawnukami, składamy wyrazy współczucia w Ich smutku.

Architekci Oddziału „Wybrzeże” w Gdańsku