Jerzy Beill - architekt, urbanista.
Członek O. Warszawskiego SARP (od 1920). Członek TUP (od 1923).
Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Gdańskiej (1912).

Asystent na Wydziale Architektury Politechniki w Karlsruhe (1912-13). Projektant w pracowni Władysława Marconiego w Warszawie (1913-14). Architekt miejski, wykładowca uczelni techniczno-budowlanej w Astrachaniu. Pracownik w Departamencie Budowlanym Ministerstwa Robót Publicznych, następnie w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych (od 1919). Naczelnik Wydziału Projektowania w Ministerstwie Odbudowy i Ministerstwie Budownictwa Miast i Osiedli, następnie w Komitecie Urbanistyki i Architektury i Komitecie Budownictwa, Urbanistyki i Architektury.

Autor m.in.:
- siedziba Policji Państwowej w Drohiczynie (1923);
- osiedle urzędnicze w Białej Podlaskiej;
- budynek Dyrekcji Lasów Państwowych w Siedlcach;
- budynek gimnazjum w Lidzie (1925);
- liceum handlowe w Stanisławowie (1927);
- Średnia Techniczna Szkoła Kolejowa w Brześciu n. Bugiem (1937);
- budynek Izby Skarbowej, ul. Lindley'a, Warszawa:
- odbudowa kamienicy Ksawerego hr. Pusłowskiego, Al. Ujazdowska 26, Warszawa (przed 1947);
- odbudowa Gimnazjum im. Królowej Jadwigi, Al. Ujazdowskie 28, Warszawa (1947);
- budynek Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, ul. Puławska 148/150, Warszawa (1955).

Konkursy m.in.:
- na regulację i rozbudowę miasta Radomia (1926) - współautor Adam Paprocki, współpraca: Maria Buckiewicz, Leon Suzin - III nagroda;
- na projekt szkicowy kompleksu gmachów Urzędu Służby Śledczej Policji Państwowej przy ul. Konwiktorskiej i Bonifraterskiej w Warszawie (1938) - III nagroda.

Członek Komisji Egzaminacyjnej na uprawnienia budowlane (od 1928).

WSpółredaktor miesięcznika “Architektura” (1921-25). Członek redakcji miesięcznika “Architektura i Budownictwo” (do 1932).

Członek Honorowy TUP (1963).

Uczestnik wojny polsko-rosyjskiej 1920.

Odznaczenia m.in.: Złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie), Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1962), Złota Odznaka SARP (1963), Odznaka Honorowa TUP, Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955).

Syn architekta Antoniego Beilla (1847-1894).

Pochowany na Cmentarzu Stare Powązki w Warszawie.