Jeremi Władysław Czarnecki - architekt, urbanista.
Członek SARP O. Wrocław.
Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Wrocławskiej (1965).

Pracownik w Katedrze Urbanistyki i Planowania Przestrzennego Politechniki Poznańskiej (1965-68). Projektant w Miejskiej Pracowni Urbanistycznej w Poznaniu (1966-71). Projektant w biurze Miastoprojekt Wrocław (1972-92).

Autor m.in.:
- osiedle "Nowe Miasto" w Dzierżoniowie;
- osiedle Zabobrze w Jeleniej Górze;
- klasztor nowicjatu SS Wspomożycielek w Pieszycach Śląskich;
- Dom Matki Założycielki Urszuli Ledóchowskiej w klasztorze Szarych Urszulanek w Pniewach.

Konkursy m.in.:
- na projekt koncepcyjny wzorcowego nadmorskiego zespołu wypoczynkowo-turystycznego (1967) - zakup;
-​ na projekt koncepcyjny urbanistyczno-architektoniczny dzielnicowego ośrodka usługowo-handlowego Rynek Wildecki w Poznaniu (1973) - współautor Andrzej Adamek - wyróżnienie III stopnia równorzędne.

Członek SARP O. Poznań (od 1966). Członek ZO SARP (1969-71).
Członek SARP O. Wrocław.

Syn architektów Janiny Czarneckiej (1898-1974) i Władysława Czarneckiego (1895-1983). Brat architekta Zbigniewa Czarneckiego (1927-2001).

********************************************************************************
WSPOMNIENIE

Czyż można mieć bardziej architektoniczny rodo­wód, niż miał Jeremiasz? Oboje rodzice, lwowiacy, byli architektami. Matka – pierwszą studentką kobietą na Wydziale Architektury we Lwowie, architektem był brat Zbyszek, student architektury Politechniki Wrocławskiej.
Jeremi również ukończył studia na Wydziale Archi­tektury we Wrocławiu. Po dyplomie działał przez pewien czas w Poznaniu – wygrane konkursy archi­tek­to­niczne, zwycięstwa, wyróżnienia. Wraca do Wroc­ławia, poznaje na Politechnice Marię, przyszłą żonę, towarzyszkę życia.
Pracuje w Miastoprojekcie, projektuje na całym Dolnym Śląsku – przedszkola, szkoły, budynki mieszkalne, obiekty handlowe i usługowe. Współ­pra­cuje z ojcem, prof. Antonim Władysławem Czarneckim, znanym architektem urbanistą. Ojciec pracował nad przebudową i modernizacją klasztoru i kaplicy sióstr Szarych Urszulanek w Pniewach, syn – nad projektem Domu Matki Założycielki Urszuli Ledóchowskiej i adaptacją Szkoły Gospodarczej klasztoru. Dziełem Je­remiego jest m.in. klasztor-nowicjat Sióstr Salezjanek w Pieszycach.
Po zwolnieniu z Miastoprojektu (podzielił los ok. 1000 bezrobotnych architektów we Wrocławiu) za­rejestrował własną firmę. Odnawiał i ożywiał szare brzydkie elewacje wrocławskich domów (np. przy ul. Zdrowej), wykonywał projekty, za które nieraz mu nie płacono.
Kochał podróże, zwłaszcza do Włoch. Pamiętał sło­wa ojca: ...“architekt, który nie był we Włoszech, nie jest architektem”. Był nie tylko uczestnikiem tych wycieczek, ale, wraz z żoną, ich współprzewod­ni­kiem. Świetny gawędziarz, znawca historii, historii sztuki i architektury – słowem i odpowiednią muzyką ilustrował i wzbogacał odwiedzane miejsca.
Miał duszę artysty. Dociekliwy, ciekawy świata, lubił historię, fascynował go patriotyzm przodków, wielkich duchem Polaków.
Był cierpliwy i spokojny w cierpieniu. Zasnął jako człowiek – pozostał w pamięci wspaniały Przyjaciel. Zmienił tylko rodzaj służby... 

Na podstawie wspomnień żony
Pani Marii Czarneckiej