Janusz Ciemnołoński - architekt, historyk architektury, konserwator zabytków, wykładowca akademicki.
Członek SARP O. Wybrzeże (od 1952).
Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Gdańskiej (1950). Doktor nauk technicznych (1966).

Zatrudniony w Katedrze Historii Architektury Polskiej na Wydziale Architektury Politechniki Gdańskiej (od 1949). Członek zespołu przygotowującego materiały do odbudowy Gdańska (od 1950). Adiunkt, dziekan do spraw studenckich Wydziału Architektury PG (1981-84).

Autor m.in.:
- rekonstrukcja około 150 fasad gdańskich kamienic;
- studia konserwatorskie kościoła św. Jana w Gdańsku (1958) - współautorzy: Jadwiga Habela, Ryszard Massalski, Jerzy Stankiewicz;
- studia konserwatorskie Drogi Królewskiej w Gdańsku - współautorzy: J. Habela, R. Massalski, J. Stankiewicz;
- badania historyczno-architektoniczne kościoła pocysterskiego w Pelplinie (1963-66);
- rekonstrukcja średniowiecznych fortyfikacji Gdańska, Koszalina, Gniewa, Skarszew i Starogardu;
- rekonstrukcja wybranych kamienic Elbląga (od 1974);
- studia historyczno-konserwatorskie starego miasta w Skarszewach (1976–77);
- studia konserwatorsko-urbanistyczne śródmieścia Gdańska (1984–87);
- studia konserwatorsko-urbanistyczne Spichlerzy w Gdańsku(1986–87);
- opracowanie konserwatorskie zabudowy Wrzeszcza (1993);
- studia konserwatorsko-urbanistyczne Oliwy (1996).

Publikacje m.in.:
- Węzłowe zagadnienia średniowiecznej architektury Pelplina (praca doktorska);
- Panoramy Gdańska Antoniego Möllera (1970);
- Pelplin; Janusz Ciemnołoński, Janusz St. Pasierb, Ossolineum, 1978.

Członek Honorowy Stowarzyszenia Konserwatorów Zabytków (2005).

Odznaczenia m.in.: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, odznaka "Za Zasługi dla Gdańska", medal "Zasłużony Kulturze Gloria Artis" (2011).

Pochowany na Cmentarzu Centralnym-Srebrzysko w Gdańsku (2.04.2015).