Jan Buyko - architekt.
​Członek SARP O. Kielce (przed 1939).
Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej (1930).

Inżynier w Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowej w Radomiu (1932-37). Zastępca kierownika w Zakładach Południowych "Stalowa Wola" (1937-39). Dyrektor Zakładów "Witulin" w Kunowie (1940-41). Kierownik w Państwowym Przedsiębiorstwie Budowlanym Nr 1 w Elblągu (1945-47). Inżynier w Wydziale Technicznym Zarządu Miejskiego w Elblągu (1947-49). Kierownik, główny projektant w biurze Miastoprojekt Gdańsk Pracownia w Elblągu (1949-58). Nauczyciel budownictwa w Liceum Technicznym w Elblągu (1949-50). Kierownik  Wydziału Budownictwa, Urbanistyki i Architektury Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Elblągu (1958-67).

Autor m.in.:
- osiedle ul. Słoneczna i ul. Traugutta, Elbląg (1961-65) - współautorzy: Irena Różańska, Edward Kliem, Anna Lacka, Zbigniew Przybylski;
- budynek plombowy, ul. Traugutta 71-73, Elbląg (1961-65).

Członek SAP (od 1931).

Członek Miejskiej Komisji Planowania Gospodarczego w Elblągu, Komisji Budownictwa i Gospodarki Komunalnej, Zespołu Redakcyjnego Elbląskiego Studia Radiowego oraz Komitetu Ekonomicznego.

Podporucznik AK, pseudonim  "Jancik". Uczestnik Powstania Warszawskiego. Więzień KL Stutthof (1944-45).

Pochowany na Cmentarzu Komunalnym Agrykola w Elblągu.

***************************************************
WSPOMNIENIE

Jan Buyko urodzony 28 grudnia 1905 roku w Kaliszu (woj. łódzkie) syn Stanisława i Anny Bojanowskiej z Bojanowa herbu Junosza. Pochodził z rodziny inteligenckiej, potomek Sejmu Wielkiego. Przez całe swoje życie, nigdy nie należał do żadnej partii politycznej. Zmarł 6 sierpnia 1985 roku i jest pochowany na Cmentarzu Komunalnym Agrykola w Elblągu. W roku 1924 ukończył Państwowe Liceum im. Adama Mickiewicza w Warszawie otrzymując świadectwo dojrzałości. Jeszcze jesienią tego samego roku rozpoczyna studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej, które kończy w 1930 roku uzyskując tytuł inżyniera architekta, magistra nauk technicznych. W roku 1931 odbywa służbę wojskową w Zambrowiu i w stopniu podporucznika przechodzi do rezerwy.
Kariera zawodowa: 
Od 1932 do 1937 roku - Dyrekcja Okręgowej Kolei Państwowej w Radomiu jako inżynier. Od kwietnia 1937 do 1939 roku - Zakłady Południowe „Stalowa Wola" jako zastępca kierownika. Od 1940 do 1941 roku - dyrektor Zakładów „Witulin" w Kunowie. Od roku 1941 mieszkał Warszawie do Powstania Warszawskiego, w którym brał udział pod pseudonimem Jancik. Był dowódcą plutonu w Kompanii K-3 pułku Armii Krajowej "Baszta". Po powstaniu aresztowany i uwięziony w obozie koncentracyjnym Stutthof od 29.10.1944 r. o numerze 93154. Po ewakuacji obozu wywieziony do Neustad w Niemczech. Po wyzwoleniu 3.5.1945 r. we wrześniu 1945 roku wrócił z Niemiec i zamieszkał w Elblągu. Pracował w Państwowym Przedsiębiorstwie Budowlanym nr 1, którego później był kierownikiem do 1947 roku. Od 1947 do 1949 roku pracował w Zarządzie Miejskim w Elblągu w Wydziale Technicznym na stanowisku inżyniera. Od roku 1949 do 1958 pracował w Miastoprojekt Gdańsk z pracownią w Elblągu na stanowisku kierownika, a następnie głównego projektanta. Od 1949 do 1950 był również wykładowcą budownictwa w Liceum Technicznym w Elblągu. Od roku 1958 kierował Wydziałem Budownictwa, Urbanistyki i Architektury Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Elblągu. 21 października 1967 roku składa podanie o zwolnienie go ze stanowiska Kierownika Wydziału Budownictwa, Urbanistyki i Architektury motywuje to tym, że „...Biorąc pod uwagę wyczerpanie nerwowe spowodowane moją bezsilnością w dążeniu do uporządkowania oraz prawidłowej i szybkiej zabudowy śródmieścia uprzejmie proszę o zwolnienie mnie ze stanowiska Kierownika Wydziału Budownictwa, Urbanistyki i Architektury...". Dnia 31 grudnia 1967 roku został odwołany ze stanowiska Uchwałą 73/702 PMRN w Elblągu. Rozwiązanie umowy o pracę nastąpiło na zasadzie wzajemnego porozumienia stron. Był członkiem Miejskiej Komisji Planowania Gospodarczego, Komisji Budownictwa i Gospodarki Komunalnej, Zespołu Redakcyjnego Elbląskiego Studia Radiowego oraz Komitetu Ekonomicznego.
Źródło: Archiwum Zakładowe Urzędu Miejskiego w Elblągu.
Opracował: Dariusz Babojć