Edmund Sokołowski - architekt.
Członek O. Warszawskiego SARP (od 1955). Członek Polskiego Towarzystwa Szpitalnictwa.
Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej (1952). Status architekta twórcy (1986).

W pracowni prof. Szymona Syrkusa (1949-52), Biuro Projektów Leśnictwa (1952-55), Biuro Studiów i Projektów Służby Zdrowia (1955-66, 1975-82), Agencja arch. Paula Nelsona w Paryżu (1966), kierownik pracowni urbanistycznej Wydziału Architektury Warszawa - Praga Południe (1967-70), praca w Algierii (1970-74),

Autor m.in.:
- Stołeczne centrum Rehabilitacji w Konstancinie;
- sanatorium Spółdzielni Inwalidów w Busku Zdroju;
- Stołeczna Stacja Sanitarno-Epidemiologiczna, ul. Żelazna w Warszawie;
- Biuro Projektów Słiżby Zdrowia, ul. Solec w Warszawie;
- Akademia Medyczna, ul. Banacha w Warszawie;
- budynek Farmacji Akademii Medycznej, ul. Banacha 1a, Warszawa (1961-70) - współautorzy: Stanisław Roszczyk (główny projektant), Tomasz Banaszek, Czesław Bogusz; współpraca: Eugeniusz Bielecki, Wanda Kwiatewicz, Konrad Sowiński, Alfred Szymkiewicz, Karol Żarski - "Mister Warszawy" 1970;
- szpital na 600 łóżek w Algierii:
- rozbudowa i modernizacja zespołu Klinik Uniwersyteckich w Algierze;
- rozbudowa Szpitala Miejskiego w Lublinie;
- projekt Szpitala MSW w Lublinie.

Rzeczoznawca SARP.

Żołnierz AK, uczestnik Powstania Warszawskiego, pseudonim "Roger", jeniec obozu Altengrabow, członek Związku Kombatantów Pułku Baszta.

Odznaczenia: Krzyż Walecznych, Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami, Warszawski Krzyż Powstańczy, Brązowa Odznaka SARP (1984).

Pochowany na Cmentarzu Stare Powązki w Warszawie.

**************************************************************
Wspomnienia

Architekt Edmund Sokołowski odszedł od nas w wieku 83 lat w warszawskim Hospicjum rankiem 4 lutego 2006 r.
Przyszło Mu żyć i pracować w trudnych latach II wojny światowej, okupacji i 45 latach zniewolenia narodu.
Urodzony w Wilnie pierwsze lata nauki pobierał w szkołach wileńskich, a po przeprowadzce rodziny do Warszawy związał się z tym miastem już na stałe.
W czasie okupacji ukończył Miejskie Liceum Budowlane. Wykładowcami między innymi byli tam architekci Zygmunt Skibniewski i Piotr Biegański.
Jednocześnie był w konspiracji. Ukończył tajną podchorążówkę i jako kapral podchorąży brał udział w Powstaniu Warszawskim w szeregach pułku „Baszta” na Mokotowie.
Ranny w ostatnich dniach Powstania, został wywieziony do obozu jenieckiego Attengrabowo. Miał szczęście uniknąć amputacji zgangrenowanej nogi, dzięki sproszkowanej penicylinie i lekarzom amerykańskim – także jeńców w tamtejszym obozie.
Po powrocie z obozu, we wrześniu 1945 r. przystąpił do pracy w dziale nadzoru budowlanego Dyrekcji Kolei Państwowych w Warszawie. W 1946 r. został przyjęty na Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej. Cały czas pracował (od 1949 r.) w pracowni prof. Szymona Syrkusa przy projektowaniu osiedla na Kole.
W 1952 r. dyplom mgr inż. arch. u prof. Stanisława Brukalskiego.
Dalsza praca „z przydziału” w Ministerstwie Leśnictwa i Biurze Projektów Leśnictwa.
W roku 1955 przenosi się do Biura Projektów Służby Zdrowia gdzie opracowuje szereg projektów m.in.: Stołeczne Centrum Rehabilitacji w Konstancinie dla prof. Weissa, Sanatorium Spółdzielni Inwalidów w Busku Zdroju, Stołeczna Stacja Sanitarno-Epidemiologiczna przy ul. Żelaznej w Warszawie, budynek Biura Projektów Służby Zdrowia przy ul. Solec, Akademia Medyczna przy ul. Banacha, Zespół Farmacji i Klinik (Nagroda Ministra Budownictwa i Mister Warszawy 1970 i 1974).
W roku 1966 odbywa staż projektancki w agencji arch. Paula Nelsona w Paryżu. W latach 1967-70 jest kierownikiem pracowni urbanistycznej Wydziału Architektury Warszawa – Praga Południe.
Po wyjeździe do Algierii w latach 1970-74 kontynuuje prace przy obiektach służby zdrowia. Wraz z zespołem młodych architektów z Francji, Szwecji i Libanu w swojej pracowni  projektuje szpital na 600 łóżek w Algierii oraz opracowuje koncepcję rozbudowy i modernizacji Zespołu Klinik Uniwersyteckich w Algerze.
W latach 1975-82 wznowienie pracy z Biurze Projektów Służby Zdrowia i udział w pracach studialnych i konsultacjach w ramach współpracy RWPG w zakresie projektowania obiektów służby zdrowia. Jest autorem projektu rozbudowy Szpitala Miejskiego w Lublinie oraz projektu Szpitala MSW w Lublinie.
Po przejściu na emeryturę pracuje społecznie w ramach Polskiego Towarzystwa Szpitalnictwa jako członek Zarządu.
Jest aktywnym członkiem Związku Kombatantów Pułku „Baszta”.
W latach 90tych pełni funkcje Prezesa Wspólnoty Mieszkaniowej na Kole.
Lubiany za duże poczucie humoru. Staranny, prostolinijny, nigdy nie zabiegający o uznanie, poklask i korzyści materialne.
Preferuje prostotę w architekturze i taka też jest Jego architektura – czytelna, funkcjonalna, dobrze wpisująca się w otoczenie.
Jest rzeczoznawcą SARP, posiada status twórcy…
Odznaczony Krzyżem Walecznych; Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami; Warszawskim Krzyżem Powstańczym.
Na fali gwałtownych zmian w kraju Jego dokonania nie mają odzwierciedlenia w publikacjach, poza wzmiankami w prasie z tamtych lat.
Jest jakby zapomniany

Cześć Jego pamięci

Danuta Sokołowska