Bruno Henryk Zborowski (Brunon Zborowski) - architekt, urbanista, wykładowca akademicki, konserwator zabytków.
Członek O. Warszawskiego SARP. Członek TUP
Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej (1923).

Wykładowca w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie. Wykładowca na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. Wykładowca w Tajnej Szkole Architektów. Członek Naczelnej Radu Odbudowy Warszawy (1945), inspektor w Biurze Odbudowy Stolicy.

Autor m.in.:
- kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Płocku-Imielnicy (1922-35);
- hotel i kasyno oficerskie Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie (obecnie Biblioteka Akademii Obrony Narodowej) (1925-32) - współautorzy: Wincenty Adamski, Kazimierz Mieszkis i Romuald Miller;
- pensjonat Sanato w Busku-Zdroju (1929);
- kościół św. Krzysztofa w Podkowie Leśnej (1932-33);
- kościół św. Jana Bosco w Sokołowie Podlaskim (1936-39);
- odbudowa zespołu klasztornego oo. Dominikanów i kościoła św. Jacka w Warszawie (1945-54) - współautor Halina Kosmólska-Szulc;
- Pałac Błękitny (Zamoyskich), ul. Senatorska 37, Warszawa (1948-50);
- odbudowa i adaptacja na Akademię Medyczną Pałacu Branickich w Białymstoku - nagroda państwowa III stopnia (1952).

Konkursy m.in.:
- na projekt kapliczki na pamiątkę bitwy pod Ostrołęką (1917) - I nagroda;
- na szkicowy projekt gmachu dla kierownictwa Marynarki Wojennej w Warszawie (1933)  - współautorzy: Stanisław Fiszer,​ Mieczysław Krąkowski, Bohdan Nowak, Zdzisław Szulc - IV nagroda równorzędna.

Członek Polskiego Towarzystwa Architektów (przed 1934).
Członek O. Warszawskiego SARP (po 1934). Skarbnik OW SARP (1946-48).

Członek Honorowy TUP (1963).
Członek Zarządu Oddziału Warszawskiego Stowarzyszenia Historyków Sztuki (1952-53, 1957, 1959-60).

Żołnierz AK.

Odznaczenia m.in.: Złoty Krzyż Zasługi (1955), Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1979).
Laureat Nagrody Ministra Kultury i Sztuki III stopnia (1952).

Pochowany na Cmentarzu Stare Powązki w Warszawie.